Nog even over de terroristische aanslag van gisteren. Wat blijkt? Een paar jongens hadden de auto op het grote centrale plein van Porto geparkeerd. Daar is een parkeerverbod, maar verboden, verkeersregels en parkeervoorschriften worden wel vaker genegeerd in Portugal. De jongens waren naar de MacDonald's gegaan, en een oplettend burger had de politie gebeld, die meteen met veel tamtam het plein had afgezet., Explosieven Opruimingsdienst erbij, en nog een groter deel van het plein met linten afgezet. Zo zie je maar, je kan het zo spannend maken als je wilt, maar ook hier blijkt weer: In Porto gebeurt nooit wat, tenzij je het zelf in scene zet.
Dan verder met de donderdag.
Eigenlijk was het weer nog meegevallen, wel weinig zon, maar ook weinig regen. We vertrokken dus met droge luchten. Ons einddoel voor vandaag was Vila Real, maar eerst zouden we Guimarães aandoen. We reden via kleine binnendoorweggetjes, want dan zie je meer. Het schiet alleen niet op, want om de vijfhonderd meter is er een dorpje, en moet je terug naar vijftig kilometer per uur. En allemaal rotondes. Maar uiteindelijk kom je wel op je bestemming, en we hadden de tijd. De reisgids zegt het volgende: Guimarães is de wieg van Portugal. Toen Alfonso Henrique zich in 1139 tot koning van Portugal uitriep, koos hij deze stad als hoofdstad. Zijn kasteel torent hoog boven de stad uit, en staat nog steeds in het wapen van Portugal. Wij besloten het kasteel het kasteel te laten, want je moet niet teveel klimmen zo vroeg in de vakantie. Rustig opbouwen is het motto. . . Overigens is er nog voldoende te zien. Guimarães is een aardig stadje, en met zonneschijn waarschijnlijk fantastisch. Maar ja, geen zon hè? Alles werd een beetje grijs, ik schat zo'n vijftig tinten, maar dat heeft ook zijn charmes. De grootste verrassing was dat we in een normale woon- en winkelstraat plotseling langs een ouderwetse smederij kwamen. De smid had, zoals op de foto te zien is, nooit zijn diploma opruimen gehaald. Het deed me een beetje denken aan mijn tienerkamer. (grapje)
Verder veel oude gebouwen, vooral kerken en overheidsgebouwen, waarvan sommige, met algen begroeid, een spookachtig beeld opleverden. We hebben nog een kopje koffie met een gebakje genomen, want we zijn ouwe snoepers. Het begon te regenen en toen zijn we op weg gegaan naar onze volgende bestemming: Amarante.
Amarante is een klein plaatsje, aan de rivier Tâmega. De rivier was door de regen de afgelopen dagen flink gezwollen, en er stond een stevige stroming. Het plaatsje ligt zeer schilderachtig aan een oude brug, en leverde een paar mooie beelden op. Bij een bakker zagen we baksels in de vorm van fallussen. Het een en ander had te maken met de Heilige Gonçales, maar het verband ontgaat me. Maar niet te lang gedraald, want we moesten naar Vila Real, en dat was nog een heel stuk, zeker over de binnenwegen.
Maar al die rotondes, ruitenwissers en regen begonnen wel de keel uit te hangen, en groot was de opluchting toen we Vila Real binnenreden, halverwege de middag.
De foto's van Vila Real zijn somber, want er was geen zon te bekennen. We stond er een aardige kerk, architectonisch gezien, met binnen een tegelplateau (azulejos) met een voorstelling van....??? Een trampolinespringer? Superman? Jan van Schaffelaar? (Die van de kerktoren in Barneveld sprong, toen de zon scheen)? Wie het weet mag 't zeggen. We waren vermoeid van de reis, en Porto zat ons nog in de kuiten. Vroeg naar bed dan maar, en hopen dat het morgen beter weer is.

Geschreven door John.en.inge.op.reis