Sorry mensen, dit verslag komt een dag te laat. Dat heeft een reden. Hier volgt mijn relaas.
We kwamen na een mooie zonnige dag in Albi aan. De reis was goed verlopen en we hadden het IBIS hotel snel gevonden, de auto op de afgesloten parking gezet, en de kamer betrokken. Maar er hing een vreemde lucht op de kamer, en het was er erg warm. Ik heb de airco aangezet op sneeuwvlokje en de ventilator op de hoogste stand, om snel de kamer te koelen. Daarna zijn we Albi ingelopen. We waren hier al eens eerder geweest, en waren toen zo enthousiast dat we Albi deze keer wéér in de reis hebben opgenomen. De hernieuwde kennismaking beviel ons goed. We hebben alle bezienswaardigheden bekeken, zoals de bijzondere St. Ceciliakathedraal, een gotische kerk, die geen voor de gotiek zo kenmerkende uitwendige steunberen heeft, om de hoge bouw mogelijk te maken. Inplaats daarvan zitten de steunberen binnen, uniek in de wereld. We hebben Albi weer eens in d rondte gelopen, de schilderachtige blik op de rivier de Tarn geworpen, de barokke tuinen bewonderd en wat al niet. Alles gefotografeerd, natuurlijk, en daarna weer terug naar het hotel, in de hoop dat de kamer wat was afgekoeld, want ook van de lange stadswandeling waren we warm en bezweet geworden.
En toen kwamen we op de kamer. Die was nog steeds warm. De airco stond gewoon warme lucht te blazen. Op hoge poten (ca. 93,5 cm; ik ben de laatste jaren wat gekrompen) ben ik verhaal gaan halen op de receptie van het IBIS hotel. Ik zei dat de airco niet werkte. De snoeshaan zei dat ze geen airco hadden. Ik vroeg wat dat apparaat te betekenen, wat ik op koelen had ingesteld. Hij weer: De directie heeft de koeling uitgeschakeld sinds 1 september, omdat het dan savonds buiten koud is....
Ik zei dat volgens mij de airconditioning er is om de lucht binnen te conditioneren, en om bijvoorbeeld een te warme kamer op kamertemperatuur te brengen, maar hij zei dat de buitenlucht de kamertemperatuur wel zou regelen, daarbij voorbijgaand aan het dagelijks steeds wisselende weerbericht. Teleurgesteld ging ik terug naar de kamer. Ik liet mijn gedachten eens gaan over de afgelopen week in Frankrijk, maar achteraf gezien is er geen hotel geweest waar niets aan mankeerde. Ik heb dat niet allemaal in mijn verslagen gezet, maar achtereenvolgens was er het volgende aan de orde. Een hotel bleek verlaten bij onze aankomst. Er was een aangeprezen hotelrestaurant niet geopend. Een ander hotel had geen stopcontact bij het bed voor Inge's apneu-apparaat. Ook was er ergens geen vers brood te vinden, en pas na aandringen kregen we iets eetbaars. Een zo nodige bureaulamp was buiten dienst, en moest ik mijn verslag schrijven in het licht van mijn laptopscherm. Er was een bed bij als een vogelnestje, met in het midden een kuil, waaraan niet te ontsnappen viel. Echt iets voor rare vogels dus. Waterkoker op de kamer, met oploskoffie, met maar twee kleine- heel kleine zakjes suiker, om het bakkie bitere eikenkrullen aan te zoeten. Ellende genoeg dus, en ik ben het Franse wezenloze hotelwezen met andere ogen gaan bekijken. Dat waren zo mijn overdenkingen.
Ik wilde het hotel dat ik voor de volgende dag had uitgekozen gaan bespreken. In Narbonne, weer iets zuidelijker richting Spanje, maar de kamers waren al vergeven. Verder was er in Narbonne geen hotel te vinden met secure parking, dus hebben we het roer omgegooid, en hebben we een hotel besproken in Pau, ook nog Frankrijk, maar meer ten zuidoosten van Albi, wat een invloed zal hebben op het verdere verloop van de reis. Zo zal Zaragoza komen te vervallen. Maar dat komt wel goed, en de terugreis in januarizal in grotere etappes en dus minder Franse tussenstops verlopen.
Tot overmaat van ramp, bij het uitchecken, waarbij ik mijn klacht nog eens deponeerde, wit een stafmedewerker mij nog te vertellen, dat het uitschakelen van de airco een WETTELIJKE maatregel was. Het blijkt dat we de Fransen onder Napoleon destijd in Quattrebras en Waterloo niet goed genoeg te grazen hebben genomen.
Hierna Pau,
Tot dan

Geschreven door John.en.inge.op.reis