Nog even over gisteravond. Ik hoorde dat er in de nacht een meteorietenzwerm het pad van de aarde zou kruisen, ik geloof de Geminiden. Het hoogtepunt, ca 120 vallende sterren per uur, zou na middernacht vallen. Maar dat vond ik te laat, een mens heeft zijn nachtrust nodig, nietwaar. Dus ik ben om 10:00 naar buiten gegaan, helemaal naar het strand, achteraan het nieuwe plankier, uit het licht van de boulevard. Met mijn camera open ( max. sluitertijd 60 seconden) een uur lang staan blauwbekken, maar toch nog 6 meteoren gezien. Helaas nét niet op de foto. Maar je komt helemaal tot jezelf, met een schitterend uitspansel, dat aan de Algarve duidelijker, en met meer sterren, is te zien dan in Holland. Met het rustgevende geluid van de branding in het duister toch nog een hele belevenis.

• --xxxx----

Weerbericht: 17 graden met kans op een bui. Dus dat vereist wel motivatie om de deur uit te gaan, dus: Daar schrikken kaaskoppen niet van, er op uit! Vort met de geit! Laat je niet kennen! Je ben toch zeker niet van suiker! Gaan met die banaan!
Na deze peptalk renden we de deur uit, het was droog, al zagen we geen zon, snel de auto in en naar Porta Nova, een voorstad van Tavira gereden, maar wel naar Gran Plaza, een overdekt en waterdicht winkelcentrum!
Daar bij "Saboreia Café e Cha" ons welbekende koffietentje op de bovenste verdieping wederom een klein sneetje vruchtencake met koffie genoten. Ik heb van die verdieping, waar allerlei eettentjes naast elkaar zitten, met in het midden een ruimte om alles te verorberen, een panoramafoto gemaakt: 180 graden consumptiemaatschappij. We zagen dat de zon was gaan schijnen, dus besloten we om naar buiten te gaan, richting strand. Dat is nog wel een stukje rijden, dus kwamen we bij het plaatsje Santa Luzia (Niet van het liedje Santa Lucia) aan, waar een lagune een eiland van de vaste wal scheidt. Iets verder westelijk, wisten we, bij het plaatsje Luz, was een drijvende brug over de lagune, en aan de andere kant was een stationnetje met een treintje, dat je voor €1,30 dwars over het eiland naar het strand brengt, een ritje van 1 kilometer, door prachtige, waadvogelrijke en zoutminnende vegetatie. Steltkluten, witgatjes, grutto's, tureluurs en bontbekplevieren.
Maar Luz bleek opgestoten in de vaart der volken, en wellicht met Europees geld was de drijvende brug vervangen door een vaste brug. Weg romantiek. Vaste bruggen hebben ze overal, en nu ook in Luz. Zonder geschommel aan de overkant gekomen was er geen treintje te zien, dus zijn we maar langs het spoorlijntje over een schamel pad gaan lopen. Halverwege kwamen we elkaar tegen, het treintje en wij. Aan het einde van de lijn zijn ook 2 restaurants, waarvan er één in dit laagseizoen geopend was, en ons van een colaatje kon voorzien, maar wel voor Scheveningse prijzen.... Naast de uitspanning had men iets aangelegd, dat men met museu aanduidt. Een paar honderd ankers in slagorde opgesteld en gericht. Waar die ankers vandaan kwamen, weet ik niet. Misschien stond er vroeger een ankerfabriek die failliet is gegaan, want alle ankers waren identiek. Het deed mij aan een kerkhof met omgevallen kruizen denken.
We zijn nog wat over het strand gaan lopen, al schelpen zoekend. Toen we op een gegeven moment opkeken, zagen we een donkere lucht aankomen, waar je U tegen zegt.
Dus met versnelde pas terug langs de spoorlijn, want het treintje was weer eens niet te bekennen. Wat we vreesden, werd héééél langzaam duidelijk; het begon als een soort dikke mist, die overging in zachte motregen, waar je als je er 5 minuten in gelopen hebt, je drijfnat bent tot op je onderbroek. Gelukkig duurde het maar 3 minuten.
Met droge onderbroeken bereikten we de auto, en zijn we voorzichtig naar het hotel teruggereden.

Geschreven door John.en.inge.op.reis