Ja, ik weifelde en twijfelde. Ben ik nu in de Eiffel of in de Eifel? Ik heb het uitgezocht. Ik blijk in de Eifel te zijn, een vulkanische landstreek. En Eiffel dan? zullen jullie zeggen. Welnu, Eiffel bestaat ook, maar dat is de naam van die meneer die die toren in Parijs heeft ontworpen. Gustav Eiffel, met twee effen. Dus ik hoop dat jullie mijn foute vermeldingen van gisteren en eergisteren willen vergeven.
Gisteren, na ons bezoek aan het kratermeer, hebben we op de kamer zitten wachten tot we aan ons diner-arrangent konden beginnen. Om half zes gingen we alvast naar de eetzaal voor een aperitiefje. We kwamen naast een Limburgs echtpaar te zitten, waarmee we tijdens het diner tot ver na het diner gezellig hebben zitten kletsen over onze levensloop en onze verhouding tegenover het klotenweer, sorry, ik bedoel regen, Het eten was weer uitstekend, en toen we uiteindelijk naar onze kamers gingen, kon ik meteen naar bed, want ik had het verslag al 'smiddags geschreven. Ik viel in een diepe nachtrust, Zachtjes tikte de regen tegen mijn hotelraam.
Vanmorgen, na het ontbijt, leek het even droog, en toen zijn Inge en Ik een stukje door het dorp gelopen, maar op 1e pinksterdag was alles gesloten, dus er viel weinig te beleven. We zijn nog naar een iets boven het dorp uitstekend hotel met ernaast een kerk gelopen. Uit de kerk klonk gezang, maar de parochianen zaten dan ook droog. Buiten was het inmiddels weer gaan druilen. Snel naarthoteltrug.
Vanmiddag, zittend in onze hotelkamer,keek ik even op en zag tot mijn ongeloof dat de zon in het raamkozijn stond. We besloten in de auto te stappen om nog een blik bij het kratermeer te gaan werpen, want alles ziet er anders uit als de zon schijnt. Bovendien is er hier met Pinksteren niets te beleven. De auto op de parkeerplaats gezet waar gisteren de keverstoet geparkeerd stond, en naar het kratermeer gelopen. We zijn via een steil pad langs de noordkant van de krater gelopen. We moesten telkens even stoppen, zodat we konden zien wat het effect van zonneschijn is. We wisten dat er naast deze krater er nog een andere krater moest zijn, maar boven gekomen, zagen we de tweede krater niet. Er stond wel een toren, de Dronke Toren, opgericht tot eer van Dr. Dronke, welbekend oprichter van de Eifel-Verein. De toren was te beklimmen, en ondanks dat ik het erg warm had, want de zon stond inmiddels aan de hemel te branden, heb ik de toren beklommen. Inge bleef liever op een bankje zitten, wat heel verstandig was, want het zweet gutste van mijn rug. Boven gekomen zag ik ver beneden me het andere meertje liggen en besloot er niet naar toe te lopen, want na de afdaling komt de beklimming. We genoten nog even van het uitzicht, en begonnen toen weer snel aan de afdaling, naar de auto. Toen we bijna bij het parkeerterrein waren, begon het te donderen, en later te regenen. De regen is tot laat in de avond blijven vallen.
Vanavond zaten we wederom naast de Limburgers voor het Laatste Avondmaal in Daun. Het eten was weer pico bello, of Sehr Gut. En typisch Duits:
We begonnen met Spaanse tapa's : fabelhaft! Daarna twee Aziatische wraps met kalkoen, bonen sla en weet ik veel, Herlich! De zaak werd besloten met een Belgische wafel met warne kersen en ijs. Lekker! Daarna zijn we naar boven gehuppeld, en ben ik begonnen aan dit verslag. Ik kon Inge geen nachtzoen geven, want die lag al op een of ander oor. Ik denk dat ik snel volg. Maar niet vóórdat ik deze mededeling heb gepost:
Omdat we het weerbericht hebben gezien, en geconstateerd dat de komende week geen vakantieweer zal bevatten, hebben we besloten dat we morgen niet naar Aken verder gaan, maar dat we naar huis gaan, en aldaar een beter weertype afwachten, of iets anders, een pakketreis uit te zoeken. In een vreemd hotel te leven, en niet buiten kunnen komen voelt als gevangenisstraf. Dus morgen een laatste aflevering van een reis die meer dan een maand had moeten duren, maar nét een week gehaald heeft.
Ik wens mijn volgers nog veel plezier, en dank jullie voor je belangstelling en reacties. De toekomst zal het leren, hoe we verder gaan verkeren.

Geschreven door John.en.inge.op.reis