Vanmorgen werd ik gewekt door hanengekraai. De zone industrielle bleek een lintbebouwing te zijn. Onze kamer was aan de achterkant van het hotel, met uitzicht op het "boerenland". Er zal ergens wel een kippenhok staan, met haan, maar ik heb het niet kunnen ontdekken. Na een uitgebreid ontbijt gingen we op weg. Af en toe regende het even, maar gaandeweg werd het weer beter, en zagen we zelfs even het zonnetje. We reden niet over de tolweg, maar de binnenweg die we namen bleek voor het overgrote deel een vervelende weg, een aaneenschakeling van lelijke nietszeggende dorpjes, waar je niet harder dan 50 mocht. Normaal zie je dan meer dan wanneer je snel rijdt, maar er was niets te zien. Dat begon op den duur de keel uit te hangen. Onderweg nog gestopt in een plaatsje Porto de Mos, en gezocht naar een restaurant voor de lunch, maar alles was dicht. In Pombal, een wat grotere plaats, hadden we evenmin succes. Even koffie gedronken, en het werd zelfs achttien graden in de zon. Weer de auto in, maar de reis schoot maar niet op. We konden pas om 17:00 uur inchecken in ons appartement in Santarém, dus zijn we Santarém om half vier eerst maar binnen gereden, de auto geparkeerd (na 13:00 uur op zaterdag = vrij parkeren en we zagen al snel waarom). De middenstand sloot hier om één uur de winkels. Nog steeds niet geluncht dus op zoek naar een restaurant, maar niets gevonden. Alleen wat pastellaria's. Al door Santarém slenterend kwamen we erachter dat dit het ook niet was. Een dooie boel, zelfs op zaterdagmiddag. Plotseling zagen we een bord dat verwees naar Restaurant de Gouden Bogen (Mc.Donalds) Het wees een kromme straat in, die naar beneden liep, waardoor we het eind niet konden zien. Maar we kregen nu toch wel een hongergevoel dus vort met de geit. Dan maar naar de Mac. We kwamen een jong stel tegen, en zij vertelden ons desgevraagd dat de Mac ongeveer 400 meter, aan het eind van de straat voor ons zou liggen. De straat liep steeds steiler naar beneden, en we werden al wanhopig bij het idee dat we dat stuk ook weer moesten klimmen, om bij de auto te komen. En aan het eind van de weg stonden de Gouden Bogen ons toe te lachen. We moesten alleen nog over een vangrail klimmen, want de Mac was alleen voor voetgangers vanaf den andere kant te bereiken. Honger maakt rauwe bonen zoet, dus de Big Mac ging erin als koek. En toen weer terug naar boven, met de trappen van Lamego nog in de kuiten.
Snel naar de auto, en naar ons appartement waar we 5 nachten zullen overnachten, om vandaaruit naar diverse plaatsen in de omgeving te rijden. Het gedeelte van Santarém dat we gezien hadden, deed ons vermoeden dat ons bezoek eenmalig zou zijn.
We checkten in, en kregen uitleg over de apparatuur in het appartement. Het was een ruim opgezet appartement, van alle gemakken voorzien. Toch betraden we het met een vreemd gevoel van ongenoegen. De hele dag in de auto gezeten over nietszeggende weggetjes gereden van vervelend dorpje naar onbetekenend dorpje, spannend gehouden door wezenloze Portugezen die met het grootste gemak binnen de bebouwde kom 120 reden, en dan plotseling op je achterbumper kwamen zitten omdat je maar 50 kilometer per uur reed, zoals de wet verluidt. En dat gebeurde meerdere malen. We hadden nergens behoorlijk kunnen lunchen. Het was een dag geweest die we niet snel zouden vergeten, en Inge zei nooit meer op deze manier op vakantie te gaan. Ik was het er eigenlijk wel mee eens. In ieder geval zullen we niet meer van de binnenweggetjes gebruik maken en de tolweg nemen. De hele dag in de auto zitten is toch niet ons ding.
Morgen uitslapen, en ontbijten met een eitje. De door de eigenaar goedgevulde koelkast staat ons ter beschikking. Wat we daarna gaan doen, zullen we tussen het eitje pellen moeten beslissen.
Weinig foto's gemaakt vandaag. Maar ja, wat wil je.......

Geschreven door John.en.inge.op.reis