Na een heerlijke nachtrust en een fantastisch ontbijt gingen we snel op weg. We hadden ca. 490 km voor de boeg, iets waar Inge nogal tegenop had gezien. Beelden van steile afgronden en haarspeldbochten hadden door haar hoofd gespeeld, maar nadat ze via een site voor Portugalgangers de ervaringen van andere Pyreneeënkruisers had ingewonnen, wilde ze het toch proberen, in de wetenschap dat er geen terugweg mogelijk was. De andere reizigers hadden haar moed ingesproken, en haar verteld dat het allemaal goed te doen was. Dus ze gaf zich over aan het noodlot, en aan mij. Ik had beloofd het voorzichtig aan te doen. In het begin reden we over de tolweg, niets aan de hand, maar verderop, toen we richting Bielse tunnel reden, werd het al slingerachtiger en steiler, met gelukkig merendeels vangrails, maar ook af en toe ijzerdraadjes, die nog geen Dinky Toy zouden tegenhouden. Maar dankzij mijn formidabele ervaring in het hanteren van het stuurwiel en bediening van de pedalen is het allemaal goed gelukt. Veel tijd om foto's te maken was er niet, en een geschikte plaats om even te stoppen ook al niet, dus de fotografie komt er maar bekaaid af vandaag. Maar ik had al snel in de gaten dat al het moois dat zich voor onze ogen ontvouwde te groots en indrukwekkend was om op een klein fotootje te vangen. Sommige stukken waren hoooooog, heel hoooog, en prachtig. Weinig verkeer en gelukkig in de bergen geen vrachtverkeer, zodat het ondanks de slingerbochten toch nog goed te rijden was.
Verder zal ik het kort houden. Woorden schieten te kort om het allemaal te omschrijven, ben je nieuwsgierig moet je het zelf maar eens rijden. Inge was weliswaar vermoeid, maar vond het allemaal wel meevallen. En wéér is het gelukt om nergens tegenaan te rijden.
Toen we Zaragoza binnenreden, een volwassen stad met veel verkeer en volk op straat, zijn we tweemaal het hotel langsgereden zonder het op te merken, de TomTom had zijn eigen iedeeën, maar uiteindelijk is het hotel Boston exe gevonden. Een knettergroot hotel met veel marmer, koper en hout, was vroeger best iets geweest. We checkten in en zetten onze spullen op de kamer. Het was tot nu toe deze reis het grootste hotel en de grootste kamer geweest. Na ons wat te hebben opgefrist zijn we even een bakkie gaan doen op de boulevard voor ons hotel. Het weer was fantastisch, en we waanden ons in hartje zomer, zo'n lekkere temperatuur was er. Na de koffie hebben we nog wat straten afgeschuimd, maar ver lopen zat er niet meer in. Druk, vol met mensen, en in een parkje stonden,op life muziek, enkele inwoners de Sevillana te dansen.Ik zei Inge dat we die ook eens moesten aanleren; op internet staat de handleiding met de hoofdfiguren en variaties. Als we het onder de knie krijgen zullen we die Spanjaarden eens een poepie laten ruiken....
We hebben in het hotel lekker gegeten, en nu gaan we uitblazen, uitrusten voor de bezigheden morgen. We blijven 2 nachten in Zaragoza, of Saragossa, zoals we in Nederland zeggen, en wat volgens mij de enige juiste uitspraak is. Morgen gaan we de stad te lijf.

Geschreven door John.en.inge.op.reis