Om mee te beginnen: Jens heeft in zijn reactie op subtiele wijze aangegeven dat de enige juiste manier om zeeëgel te schrijven is : zee-egel. Ik voelde me al ongemakkeleijk toen ik zeeëgel schreef, maar ik was te beroerd om dat even te google-en. Zee-egel dus, ik zal het nooit meer verkeerd schrijven. Bedankt, Jens. Overigens, de kleine zee-egel die ik had gevonden, had ik in een teiltje met zeepsop gelegd, en heeft in één dag al zijn stekels afgeworpen, gereed voor zijn expositie. Desalniettemin ga ik nog op zoek naar grotere exemplaren. Tot zover de zeegladjanus, want hij lijkt niet meer op een egel, zonder stekels.
Vanmorgen om acht uur werd ik wakker, en wilde me nog eens omdraaien, toen ik bemerkte waarom ik wakker was geworden. Ergens in het hotel stond iemand met een voorhamer tegen een muur te beuken, in een traag ritme. Daarbij kwam nog dat de plaatselijke bakker met zijn autootje in de naastgelegen wijk rondreed, en al pepperend met een handpeppertje kond deed van zijn aanwezigheid, in een iets sneller ritme, maar uit de maat met de voorhamer. De bakker reed verder, en nam zijn gepepper met zich mee. Later op de dag zag ik dat men het nodig had gevonden om al heel vroeg op de dag het muurtje boven de ingang te slopen. Waarom is mij vooralsnog een raadsel, want ik had geen last van dat muurtje gehad; de deuren konden gewoon open.
Het weer was niet slecht, want droog, maar de zon was in geen velden of zeeën te zien. (Leuk hè? Geen zee-en) We gingen maar wat rondrijden, en we zetten koers naar Fábrica, een schilderachtig plekje aan de lagune, vanwaar je het kerkje van Casela Velha op de klif kon zien. Het was hoogwater, waardoor de bootjes die bij laag water op het droge lagen, nu rustig ronddobberden. Bij laag water is het mooier. Inge dacht in de verte een bootje te zien, waarop mensen zaten. Met de telelens een foto genomen, en deze uitvergroot, en het bleken inderdaad vissers te zijn: Een stelletje aalscholvers, vissers bij uitstek. We zijn een stukje wezen lopen, onderlangs de muur van wat volgens zeggen de tuin is, behorende bij het huis waar de dochter van Picasso woont, of heeft gewoond. De muur zag er normaal uit, daar viel niets uit op te maken. Aan het eind van de 100 meter lange muur had je dan uitzicht op Casela Velha, vanaf zeeniveau zogezegd. Verder ging de reis, eerst koffie met gebak (geen foto, want geen groothoeklens. Cake was té groot) in Porta Nova, en daarna via Santa Luzia naar Castro Marim, niet uitgestapt, en doorgereden naar MG.
In de middag op het terras van Avenida in de koude valwind gezeten, totdat men de overhangende luifel dicht deed. We hebben toen nog enige tijd met de HVB (Hollandse Vakantiegangers Bende) een tijdje uit onze nek zitten kletsen. Daarna langs de slager voor een karbonaadje en op de kamer heerlijk bloemkool gegeten. Bloemkool die we al eens eerder uit Spanje hadden geïmporteerd, en ons toen zeer goed had gesmaakt. Ook deze keer werden wij daarin niet teleurgesteld. Spaanse Bloemkool for President!!
,

Geschreven door John.en.inge.op.reis