Dat de goedheiligman last heeft van schimmel, is algemeen bekend. Nu blijkt dat hij ook met zweetvoeten op aarde staat. Vele burgemeesters zijn dan ook blij dat hij weer terug is naar Spanje. Daarmee is hij wel dichterbij Portugal gekomen. In Holland kon je, zo hoorde ik, zijn voeten nog ruiken na zijn vertrek, of op de npo-radio barst de kerstmuziek alweer uit zijn voegen. Hier in MG luisteren we regelmatig naar de NPO via de laptop, dus ook hier valt niet aan de kerstterreur te ontkomen. De Portugezen laten zich overigens ook niet onbetuigd. In dit voormalige vissersdorp zijn ook de verlichte kerstversieringen weer opgericht. Het wachten is nu nog op de door heel VRSA hangende luidsprekers, met kerstmuziek op panfluit, die elk jaar onafgebroken de trommelvliezen kastijen. Nou ja, af en toe klinkt ook Maria Kerrie met het verschrikkelijke "alliwantforchristmasis you", dat dan weer een onbegrijpelijke afwisseling en verlichting geeft..
Het weer zit ook al tegen, met regen. Dat is geen uitnodigend weer om eropuit te trekken. Ik maak er niet zoveel woorden over vuil, dat onze dagelijkse tocht naar Avenida met dit weer onze enige beweging buitenshuis is, soms uitgebreid met een omweg, als het droog is. Als dat nieuws de overhand krijgt mochten de trouwe lezers zich misschien inbeelden dat we zuipschuiten zijn. Dat wil ik natuurlijk vermijden. We doen immers ook nog wel eens boodschappen.
Maandag zijn Ko en Mieneke aangekomen, ze apten ons om een uur of negen 'savonds dat ze in Avenida zaten, en als we nog trek hadden in een wijntje wij daar misschien naar toe konden komen. Daar ging mijn tot op dat moment alcoholvrije dag. Het weerzien in Avenida was ontroerend, en we hadden heel wat te bespreken. We merkten op een gegeven moment dat Ugu (of Hugo, dat moet ik nog vragen) de servetboxen aan het verzamelen was, en blijkbaar naar huis wilde. Toen zijn we maar afgetaaid. In de haast om naar Avenida te komen was ik mijn portemonnaie (Franse schrijfwijze) vergeten; Ko heeft dat opgelost.
Lenie, Inge's zus, kwam met nieuws. Ze is gisteren geopereerd aan haar pols, alles is goed gegaan, en haar geplande vakantie in Hotel Dunamar gaat door. We zien haar komst op 20 december tegemoet.
Vandaag zouden Ton en Mary naar MG gekomen zijn, maar Mary moet op de 15e een medisch onderzoek ondergaan, en daardoor kan de vakantie deze keer niet doorgaan. We betreuren dat, en we hopen dat alles gunstig verloopt, en wensen hen sterkte. (Wat klinkt dat zakelijk) We hadden ons op een weerzien verheugd, maar dat zal zeker later wel plaatsvinden.
We hoorden ook dat Willem en Johanneke zaterdag gaan rijden vanuit Veendam. Ze zullen de vijftiende, of eerder in MG aankomen. We wensen hen een goede reis, niet teveel verkeersdrukte of slecht weer.
We hebben ook nog, vergezeld van Ko en Mieneke, boodschappen gedaan in Spanje. Mercadonna in Ayamonte was de bestemming in de regen. Wat me daar nog opviel was de prijs van de annanas. Die wordt daar berekend per kilo, wat aan de kassa wordt gewogen. Als je een hele annanas koopt (ca. 2 kg) betaal je 99 cent per kilo. Maar is een hele annanas te veel voor je, kun je ook een halve annanas kopen, maar dat kost 119 cent per kilo. Voor het doorsnijden rekent Mercadona 20 cent. Goed om te weten.
Afgelopen nacht werd ik half drie wakker van een enorme herrie op straat, gillende werklui en brommende machines. Ik keek uit het raam, en zag dat de straat weer ondergelopen was. Het riool kon de neerslag weer niet verwerken. Wij zitten op drie hoog, dus voordat het water zo hoog zou komen moest het flink doorregenen. Door die gedachte voelde ik mij onbedreigd, en volkomen gerust rustte ik verder.
Vanmorgen merkten we dat er geen waterdruk op de leiding stond. Dus geen koffie, douchen of afwassen. Voor het eerst van mijn leven ontbeten met een glas melk naast mijn glas jus. Ik ben nog gaan vragen bij de Spar aan de overkant, of zij ook geen water hadden. Zij wel, en niet alleen in flessen, maar ze wisten van het watergebrek aan de overkant, onze kant dus. Maar de reden? Kweenie. Ik ben het ook nog gaan vragen aan onze kant, bij de apotheek; wisten niet waarom er geen water was. Bij het sushi restaurant verstonden ze me helemaal niet, en dachten dat ik water wilde kopen. Bij het kledingwinkeltje spraken ze geen Engels, Geen Frans, Geen Hollands, maar alleen Portugees en Spaans. Toen ik met handen en voeten en spaarzaam Iberisch had duidelijk gemaakt wat mijn vraag was, luidde het antwoord "Ik weet het niet".
Ook een cameraploeg van de locale TV zender, die op de inmiddels verdwenen overstroming was afgekomen, en wel Engels sprak, wist me ook niet te helpen.
Om half een hadden we weer druk op de kraan, en ving het normale leven weer aan.

Geschreven door John.en.inge.op.reis