Ja, gisteren reden we over de brug bij Vila Real de Santo Antonio, en de sfeer veranderde bij slag. De zon begon te schijnen, het wegdek werd beter, en we hadden wel een beetje trek gekregen omdat we zonder ontbijt waren vertrokken. We reden via VRSA over de bosweg naar Monte Gordo, en het zonnig weerzien met ons vertrouwde vakantieoord gaf ons een blij gevoel. We hadden een appartement besproken bij Nino, u weet wel van die fado/diner avonden, en afgesproken dat we tussen 12 en 1 bij het appartement zouden aankomen. We wisten al waar het moest wezen, het gebouw ligt aan hetzelfde plein, al heet het Alameda, als Hotel Alba, daarnaast Parque dos Reis, en daarnaast dus, aan de Alameda da India, staat de Edificio Katavento. Op mijn horloge was het 11:30, dus besloten we even over de Henrique te lopen, naar Willem en Johanneke te zwaaien, gecombineerd met een vreugdedansje, gingen nog even op een bankje in de zon zitten en om 12:00 belden we Nino, dat we er waren. Hij zei dat Alida, zijn collegawerknemer, vanuit VRSA zou vertrekken. Inderdaad kwam zij na een kwartiertje op haar scootertje aangereden. Ik herkende haar niet meteen, want ze had een enorme oranje helm op. Maar toen die was afgezet, hernieuwden we onze kennismaking, en werd ons het appartement getoond. Ik zal kort zijn, maar het appartement was ruim, met ruime kamer met bank, eettafel, eetcounter en TV, slaapkamer met TV, badkamer met douche en bidet en keuken met inductie, el.oven, magnetron, wasmachine, vaatwasser en staafmixer. Kortom compleet. Snel alles uitgepakt en ingeruimd, en toen naar Evelinho's strandtent, want wij hadden van Johanneke een bericht gekregen dat ze naar Evelinho zouden gaan. Begrijpelijk, want Avenida was gesloten. Dinsdag, hè? Wij liepen bij de verbaasde Evelinho naar binnen, en hij vroeg ons met grote ogen 'Nu al terug?' Ja, in januari hadden we nog roerend afscheid genomen. Eerst bestelden we een hamburger, want de lege maag begon te knagen. We hadden heel wat te bespreken, en na verloop van tijd begon ik me af te vragen of Johanneke en Willem misschien wel in slaap waren gevallen. Dus stuurde ik om 04:00 een berichtje. Ze berichtten terug dat ze er zo aankwamen. Daar kwamen ze aangelopen, en hartelijk bergroetten we elkaar. Ook hadden we heel wat te bespreken, en toen we dachten dat we genoeg versnaperingen tot ons hadden genomen, gingen we ons weegs. Terug in het appartement bemerkte ik opeens, dat wij bij het binnenkomen van Portugal vergeten waren onze horloges een uur terug te zetten! Een uur tijdsverschil. Lekker dom he? Dacht ik dat anderen wat laat waren, ben ik het degeen die verkeerd zit. Maar gelukkig geen gewonden, maar wel vroeg naar bed, want het was een vermoeiende dag geweest.++++++++++
Vandaag werden we wakker, volkomen uitgerust, dus de bedden waren ook al goed. We zijn eerst een heleboel noodzakelijke boodschappen gaan doen, en daarna naar Avenida gegaan voor de lunch. En toen brak de hel los. Niet mijn schuld, want het betrof een wolkbreuk van ongekende dimensies. Bijn ongekend dan, want gisteren waren we door net zo'n felle wolkbreuk gereden. Bij Avenida werden de zeilen naar beneden gelaten, zodat we bijna geen last hadden, behalve van het geluid, want de regen kletterde op het dak dat het een aard had, of een lieve lust was.
Ik moet de lezers van mijn blog nog even op de hoogte brengen van het feit dat mijn verblijf in Monte Gordo eigenlijk geen reis is, zoals de afgelopen weken. Daardoor zal ik misschien beperkt zijn in mijn berichtgeving, en alleen het weerbericht te omvatten. Bij afwezigheid van Piet Paulusma zijn er voldoende vervangers voor hem, en zie ik voor mij ook geen taak weggelegd. Bovendien voorspel ik niets, geef alleen weer wat er gebeurd is, al of niet gekleurd met fake nieuws, dus lijkt het mij beter een beetje kalm aan te doen. Zeker als ik de hele dag in MG vertoef. Ik zal af en toe nog wel iets laten horen, en natuurlijk moeten Inge en ik ook nog eens terug naar Holland. Maar dagelijks bericht zal er niet in zitten. Maar als iets schaars wordt, wordt de waarde groter. Tot dan dan.

Geschreven door John.en.inge.op.reis