Dit is een dag geworden van superlatieven. Het ontbijt was in een grote zaal (de grootste tot nu toe) in dit grote hotel (het grootste tot nu toe). De eet- en drinkwaren stonden uitgestald op 5 tafels ( de meeste tot nu toe) en ze waren het meest gevarieerd tot nu toe. Maar helaas was het brood opgepiept fabrieksbrood, ongetwijfeld even voedzaam als het warme bakkerbrood van de andere hotels, maar ik was wakker genoeg om het verschil te constateren. Maar het was wel binnen te houden.
Na het ontbijt liepen we dunnetjes gekleed het reeds warme en op volle toeren draaiende Zaragoza in. Een zeer drukke stad, met veel CO2 uitstotend verkeer, al zagen we ook wel aardig wat electrisch rondrijden. We liepen naar het casco antigua, de oude binnenstad, via de Plaza España. In bijna iedere Spaanse stad is wel een Plaza España te vinden, als er geen Plaza Mayor is, maar deze viel wat tegen, onduidelijk afgebakend met vrij onbeduidende architectuur. Verder liepen we, zagen winkeltjes die we nergens anders hadden gezien, zoals een winkel met allerhande prullen, die niemand kan gebruiken of wil hebben, ideaal om een kadootje uit te zoeken voor iemand die je niet mag. Wat moet je bij voorbeeld met een flesopener in de vorm van een gitaar, of een onhandelbare schaar met rozen om de gaten waar je vingers doorheen moeten. Maar we zagen ook een zaak met alleen maar rubberen badeendjes. Bad-eendjes in alle mogelijke variëteiten: een doktersbadeend met stetoscoop, een eend in de vorm van een aap met banaan, een in voetbaltenue gestoken eend. Er valt geen eend te bedenken, die aan deze verzameling ontbreekt. Waarschijnlijk blijven ze allemaal in je bad drijven, maar zie je ze niet als je zeep in je ogen hebt.
We kwamen aan een van de bruggen die over de hier overigens onbevaarbare Ebro gespannen waren, vanwaar we een prachtig uitzicht hadden over.......een kerk. De in 1680 met de bouw begonnen kerk, de in Barok, Rococo en Neo-classicistische stijl opgetrokken Santa Virgen del Pilar. Met vier hoektorens. Als je hem op zijn kop zou zetten had je een groot biljard. Maar toch wel een mooi gebouw, en voor de Spanjaarden een bedevaartsoort van heb-ik-jou-daar. Liggend aan een groot kaal plein, met veel lotenverkopers (El Gordo, met de miljoenen jackpot, doet het nog steeds goed in Spanje. Als je de hoofdprijs wint, hoef je nooit meer te werken. Vreemd genoeg kopen veel werklozen en pensionado's de lootjes.....
De kerk zelf is groot, hoog, en vol. Binnen was het koel, maar buiten werd het steeds warmer, en toen we de kerk hadden bekeken, liepen we weer door de oude stad naar ons hotel, voor onze noodzakelijke rust, want we waren akelig oververhit geraakt. Laat in de middag zijn we, na een weldadige rust er weer op uit getrokken, hebben wat gedronken en gegeten, en het was al donker toen we weer terug waren in ons hotel. En toen moest ik nog een verslag schrijven. Maar eerst een volgende stopplaats plus hotel uitzoeken voor morgen. Na twee uur de kaart van Spanje en de site van Booking.com te hebben gekeken, en niets adequaats te hebben gevonden, de meeste hotels vroegen meer dan tweehonderd Euro voor een bezemkast met ontbijt, heb ik besloten morgen maar te gaan rijden richting Badajoz (richting, niet naar) en dan, wanneer ik tabak zou hebben van het rijden, we in de omgeving waar we dan toevallig zouden zijn aangeland, een passende bezemkast te zoeken. Daarna ben ik dit verslag aan schrijven, waar ik het nu wel mee gehad heb. Tot morgen, al weet ik nog niet waarvandaan.

Geschreven door John.en.inge.op.reis