Zondagochtend, een prima ontbijtje bij Campanile in St. Jean de Luz. Helaas geen eitje, maar toch een goed ontbijtje.
We waren van plan om vandaag naar Niort te rijden. Ik had daar een hotel uitgezocht, dat aan onze eisen zou moeten voldoen, en met een af-en-toe zonnetje in de rug gingen we op weg. Via de tolweg, want dan had je nog wat aan je middag. Al voortrazend over de tolweg losten de wolkjes steeds meer op, zaodat het een prachtige rit door zonovergoten landschap werd. Nu waren er dikke rijen bomen langs de weg geplant, loofbomen, die nog geen blad droegen, maar het zonovergoten landschap grotendeels aan het oog onttrokken. Toch nog wel een mooi gezicht, maar na een paar kilometer konden we niet één boom van een andere onderscheiden. Met andere woorden: Het werd een beetje eentonig. Ja, dat is het voordeel van een landweggetje; je ziet meer. Toen we in Niort- la Creche Est aankwamen, en het hotel zagen, beviel os dat voor geen meter. Het was in een houten Motel-stijl gebouwd, met parking voor elk onderkomen. Gelukkig hadden we nog niet besproken, dus snel de auto gekeerd en even geparkeerd, en iets verderop noordelijk, in Bressuire iets anders uitgezocht, in de Tomtom gezet, en er via een landweggetje naartoe gereden. Het nadeel van een landweggetje is dat het natuurlijk niet opschiet, maar ondanks dat ik goed op de weg moest letten, die zich slingerend op en neer door het Franse platteland bewoog gaf het geheel toch nog wel een fraaie aanblik. Wat geen fraaie aanblik was, was het hotel waar we in Bressuire bij uitkwamen. Gelegen in een onaantrekkelijke industriewijk, terwijl het restaurant was gesloten, leek het ons geen goed verblijf. Dus wat nu? Buiten dat er veel tijd in gaat zitten, in dat rijden, en we wilden vóór donker onder dak zijn, begonnen we het al aardig zat te worden. Maar het zonnetje bleef schijnen. Dus hebben we maar weer een stukje noordelijker, in Angers naar een hotel gezocht, gevonden en in het navigatiesysteem ingevoerd. En voort ging het weer, maar nu wel over de snelweg. De hele weg was er nauwelijks vrachtverkeer geweest, en het leek wel of de Fransen de reislust in de kast hadden gezet deze zondag, want het was over het algemeen rustig op de weg. Gelukkig maar. Eindelijk kwamen we in Angers aan, bij wederom een Campanile hotel, dat ons wel beviel, en toen we binnenstapten begroette een uiterst aardige Francaise ons met "Bon soir" Het was nog geen vijf uur, maar voor haar was het al avond. Ze was gewoon haar tijd vooruit, de schat. De kamer was al voorverwarmd, en we konden later een vorkje meeprikken in het restaurant. Vis. Met witte wijn in een karaf zonder etiket, dat voor huiswijn moest doorgaan, maar volgens mij was het gewoon van uitgeperste druiven gemaakt. Lekker hoor! Daarna naar de kamer, en dit verslag geschreven. Hadden we toch, geheel tegen ons voornemen in, zeshonderd kilometer gereden. Gelukkig wel in de goede richting: Huiswaarts. Omdat het levensgevaarlijk is om tijdens het rijden te fotograferen helaas geen foto's. Daarom een foto uit de Hoekse Waard. Dus een kaal verslag, met de Franse slag.......

Geschreven door John.en.inge.op.reis