Vanmorgen zijn we wezen zoeken naar een bestemming, maar om verschillende redenen hebben we niets kunnen vinden. Óf de hotels waren niet geschikt, óf waren niet naar mijn zin, óf lagen op de verkeerde locatie, óf waren te duur in de interessante steden. Tussen 1568 en 1648, tijdens de 80-jarige oorlog hebben de Spanjaarden ons al eens geprobeerd een poot uit te draaien, en dat wilde ik vandaag zeker niet laten gebeuren. Bovendien zouden we wel eens richting huis willen gaan, maar niet in die kleine etappes. Dus, de beslissing is gevallen, vandaag gingen we over de snelweg, zonder noemenswaardige tussenstops, richting Vitoria-Gasteiz, via Valladolid en Burgos, naar een hotel 9 km buiten de stad, maar met een restaurant voor de deur. Er gaat geen bus naar Gasteiz, en we hebben al genoeg in de auto gezeten, dus Gasteiz blijft voor ons wat het altijd al geweest is: onbekend. Morgen moeten we met gemak Frankrijk kunnen halen, en hoe het verder verloopt moeten we nog verzinnen. Het is wel een heel kort verslag geworden, en omdat we vanwege de snelheid niets hebben kunnen fotograferen - het zou bewogen foto's opgeleverd hebben - zijn er dit maal ook geen foto's bijgevoegd. Het Holiday-Inn hotel, daar vertoeven we, kampt met het bekende managementsyndroom. Men hangt er de filosofie aan: Als het winter is blaast de airco alleen warme lucht, of de mussen buiten nu dood van het dak vallen of niet. Gelukkig vallen ze vandaag niet, die mussen, het is hier 19 graden geweest. Ik probeerde nog te berde te brengen dat ik speciaal mét airco had besteld, maar schamper schaapachtig lachend werd mij te kennen gegeven dat ik het raam maar moest openzetten. Maar ik had via Booking.com besproken. Een hotel met air conditioning, en verwarming is geen air conditioning. dus die horen nog van ons. Ik ben het zo langzamerhand zat om steeds in de maling genomen te worden. Maar ik ben niet chagrijnig hoor. Fluitend naar bed vanavond, als het maar niet van de astma is.
We zijn in het restaurantje tegenover het hotel eerst een wijntje gaan halen, en daarna nog een, en we hebben er kip met pastasalade, kroketten en een onontkoombaar Iberisch gebakken ei gegeten, wat ons werkelijk goed smaakte na onze snelle, lange reis. Groeten uit Gasteiz
P.S. - Sorry voor de ontbrekende foto's, en kort bericht,
Morgen wellicht anders, een heel ander gezicht.
Maar beloven doe ik niets, we zullen wel zien ,
Of het stelt wéér niets voor, allicht of misschien.

Geschreven door John.en.inge.op.reis