Ons casinho (huisje) heeft luiken. Die hebben we gisteravond gesloten, dus moesten we die vanmorgen weer openen om te zien wat voor weer het was. En het weer was perfect, geheel in overeenstemming met de goede wensen van sommige reisvlogvolgers. Nog bedankt daarvoor. We ontbeten, samen met een stel uit Hoofddorp, aardige mensen, en aanhangers van wandelen. Zij waren voor vijf dagen in "ons" huisje. Tijdens het ontbijt bespraken we wat er allemaal te doen is in en rond Sintra, waarna Inge en ik besloten om - met de bus - naar het Nationale Paleis te gaan, en toch maar niet naar het efteling-disneyworldpaleis palacio de Pena. De bus stopte om de hoek en we troffen een chauffeur die voor snelheidsduivel had gestudeerd. Hij karde door de bergen als een bezetene, en ik moest een voet in het gangpad zetten om niet uit mijn stoel geslingerd te worden. Door de snelheid duurde de rit korter, dát dan weer wél. In het centrum van Sintra uitgestapt, en zagen we het palacio al liggen in de verte. Wij moesten om een grote beboste kloof heenlopen om bij het palacio te komen. Het was nog maar half maart, maar het bulkte al van busladingen Chinezen, Japanners, Russen en nationaliteiten die ik wél kon verstaan. Ook waren de verkopers van koelkastmagneten, beschilderde rijstkorrels, blikken sieraden en zo meer al flink vertegenwoordigd. De entree voor het paleis was voor Seniores half geld, dus konden we goedkoop cultuur snuiven. Het was best een aardig paleis, en verscheidene koningen van Portugal hebben er hun slaapkamer gehad en hun feestdiners gegeven. Wat het meest opvalt aan de buitenkant van het paleis zijn de twee enorme schoorstenen, die overal bovenuit steken. Het zijn eigenlijk twee luchtkokers, die samen het dak vormen van de grote keuken. Een naar verhouding klein gat in elke koker zorgde voor de "trek" . Er was een tour uitgezet door het paleis, die we wel moesten volgen, en zo stonden we na anderhalf uur weer bij de uitgang. Maar het was de moeite waard geweest. We zijn toen langzaam richting bushalte gelopen, na eerst nog een "pica" gedronken te hebben, een vingerhoed met zeer sterke koffie. Je loopt meteen rond met opengesperde ogen. Maar een welkome opkikker na al dat geloop. En het weer was nog steeds perfect, dus zijn we met de bus, met nu een chauffeur die normaal reed, en die ons op het juiste moment uit de bus zette, waarna we thuis nog even in de zon op het balkon hebben gezeten.
Daarna hebben we toch nog even de auto gepakt en zijn we twee dorpjes verder gereden, naar Azenhas do Mar, waar we nog even naar de Oceaan hebben gekeken. Je blijft er naar kijken. Ook nog even twee filmpjes geschoten : https://youtu.be/giQJWdYObC0 en https://youtu.be/z81wmUj-f5k . Onderaan de klif is een zwembad, waar iedere vloed het water automatisch ververst wordt. Omdat er daar zo snel geen restaurant gevonden kon worden, reden we één dorpje terug, en zijn we naar het restaurant gegaan waar we altijd eten als we in Colares zijn. Dat was nu de tweede maal, en de uitbater herkende ons van gisteren. Het was nog steeds perfect weer, maar tijdens het lekker eten, zag Inge een bui boven de oceaan hangen die snel landwaarts trok. Toen barstte het weer los, maar we zaten droog. Zo snel als de bui was komen aanstormen, zo snel verdween hij weer, en konden we in een stofvrije wereld naar huis, waar ik aan dit relaas begonnen ben.
Morgen gaan we naar Estremoz, een volgende halte op onze rondreis. Er wordt regen verwacht, dus wordt het domweg de tolweg.

Geschreven door John.en.inge.op.reis