Na de rit van gisteren besloten we het eens kalm aan te doen. Eerst natuurlijk een ontbijtje, en daarna onder de douche. Het weerbericht gaf 80% kans op regen, maar de zon scheen volop, en we besloten om het kalm en rustig aan te doen, ons niet druk te maken, en op een terrasje onze koffie te gebruiken. Op dus naar de Avenida Bar, waar we de laatste dagen op het terras hebben gezeten. Sol e Praia is een beetje in onmin gevallen, sinds Vasco, onze ober die vorig jaar daar bediende, er niet meer werkt. We hoorden dat hij overwerkt was, en dat zou best eens kunnen kloppen, omdat hij de enige ober was met vuur in z'n sloffen, dat hij er regelmatig uitliep. Tegenwoordig moet je bij Sol e Praia een half uur op je koffie wachten, wat niet in de pul valt bij de ouwetjes, omdat zij de weinige tijd die nog rest niet met wachten willen vullen. Avenida dus, waar het tegenwoordig druk is, en waar ook een ober met vurige sloffen rent, Favio, een jong kereltje met een beugelbekkie, die de clientèle weet in te pakken met zijn ondeugende streken. Onderweg kwamen we Jan en Coby tegen, die boodschappen hadden gedaan en door wie we vanavond waren uitgenodigd voor de borrel, gevolgd door pannenkoeken, die Jan, de koekenbakker uit Harderwijk, wie kent hem niet, voor ons zou bakken. We spraken af dat zij ook naar de Avenida zouden komen, en toen wij daar zaten met Amsterdammers en Rotterdammers, kwamen de Harderwijkers ook aan, dit keer waren zij op de fiets. We hebben even gezellig op het terras gezeten, en vervolgens de rest van de middag op de hotelkamer hebben doorgebracht.
Om 5 uur zijn we de deur uitgegaan, een paar meter naar rechts de gang in gelopen en hebben we op de eerste de beste deur geklopt die we zagen. We wisten dat Jan en Coby in het appartement naast ons zaten, dus we hadden goede hoop dat we bij de juiste deur aanklopten.
En ja hoor, we zaten goed, en even later zaten we goed aan de tawny Port en witte wijn. We hadden heel veel te bespreken, en de wijn en de port (wat ook wijn is) hielp daarbij.
Op zeker moment begon Jan te bakken, hij had het beslag al gemaakt, en ik moet zeggen, hij bakte dat het een aard had. De ene na de andere pannenkoek kwam langs met rozijnen, appel, banaan en stroop. Ja, Jan kan er wat van. Jan is de man die bakken kan. Maar alles heeft zijn grenzen. Vol is vol. Genoeg is genoeg, dus we moesten stoppen, onze maagjes waren gevuld, terwijl het beslag nog niet geheel op was, en dus in de koeling ging voor later. Coby en Inge hebben afgewassen en afgedroogd. We hebben nog op BVN gekeken naar André Rieu met Kerstmis in Londen, en geconstateerd dat hij voor elk wat wils speelde, voor het soms zeer geëmotioneerde publiek.
Toen was het tijd om naar huis te gaan, en vingen onze voetreis aan naar appartement 516. Eenmaal daar aangekomen realiseerde ik me dat Jan had gebakken, Coby en Inge hadden afgewassen, en ik geen fluit had uitgevoerd, behalve gegeten en gedronken. Beschaamd begon ik aan dit verslag te schrijven.........

Geschreven door John.en.inge.op.reis