Gisteren was een halve dag verspeeld aan de Covid-19 toestanden, daarom besloten we om vandaag de gehele dag aan vakantie te wijden. Na douche en ontbijt zijn we in de auto gestapt en naar Faro gereden. Het was zonnig, maar nog niet warm, en er hingen een paar donkergrijze plukken wolk in de blauwe hemel. We reden naar het grote parkeerterrein op de Lago do Sao Fransisco, negeerden en passeerden enkele zelfbenoemde plaatsaanwijzers, ik kan zelf wel naar een lege plaats zoeken, en ik vond er ook een dertigtal, net buiten de oude stadsmuren. Maar ik had er maar één nodig, hooguit twee, als ik slordig zou parkeren, maar dat deed ik niet. We liepen de oude stad in, geheel geplaveid met kinderhoofdjes, met grote kieren ertussen. Dus dat was voorzichtig lopen, én uitkijken geblazen. Een paar jaar geleden liep ik hier, op deze plek, een zweepslag in mijn kuit op, die me nog lange tijd plezier heeft verschaft. De oude stad is inderdaad oud, een paar honderd jaar, en veel huizen en gebouwen zijn keurig gerestaureerd. Maar er staat wel een hoop modern en vintage blik in de straten. Ik weet wel, op een foto geeft dat een tijdsbeeld. Je kan bij wijze van spreken de datum aflezen aan de automodellen, maar als je alleen oude gebouwen wilt kieken, kunnen die stukken ijzer aardig in de weg staan. Maar je doet er niets aan, laat het maar over je heen komen. (figuurlijk dan). We liepen naar de kathedraal, grote naam voor zo'n kerkje, en constateerden dat je voor het bezoek aan het Godshuis 5 Euro per persoon moest neertellen. Ik wilde niet in mijn eentje het nadelige financiéle effect van de Portugese ontkerkelijking bekostigen, dus lieten we de kerk links liggen. In dit geval rechts. Nu kun je de oude stad maar voor de helft inlopen; ben je over de helft, dan loop je er weer uit. Dus dat deden we dan ook, liepen door de bakstenen stadspoort het nieuwe gedeelte van Faro in, waar de restaurants vechten met de koffiehuizen om de beste plaats. Ook de middenstand scheen het goed te doen, en wist zonder entree te heffen de grote voetgangersstraat te plaveien met een prachtig mozaiek van veelkleurige steentjes in een strak patroon. We wilden vanavond naar Migalhas gaan, om daar te eten onder het genot van Fado live muziek, maar eerst moesten we lunchen.
Om te bewijzen dat oma en opa best met hun tijd meegaan, zijn we bij het restaurant met de gouden bogen een MacBacon Menue gaan scoren. We werden netjes gecontroleerd op ons Vaccinatiebewijs. Natuurlijk veel te veel cola bij de menu's, maar Small kennen ze niet bij de Mac. Nu ik erover nadenk, zijn de hamburgerketens eigenlijk een produkt uit deze opa's en oma's jeugd, al heetten ze toen Wimpy's, en kon je de krant nog niet door een hamburger heen lezen. Die waren toen nog wat dikker, zowel de hamburgers als de kranten. Ik schat de burgers tegenwoordig op 3 à 3,5 mm dik, dus die kan je nog gemakkelijk met een punaise op de deur prikken.
We zijn nog wat langs de haven geslenterd, zagen een zwart krabbetje dat op de hoge kademuur liep, en die hebben we even een wippertje gegeven. Hij zag er wat droog uit. Plons was het enige wat we uit hem kregen. Langzaam liepen we terug naar de auto.
We reden via de Aldi (brood) naar het hotel om een beetje bij te komen van de wandeling, de lunch en de rit, en toen zijn we naar Migalhas gelopen. We waren de eersten, en troffen de zaak op enkele obers na, leeg aan, maar wel alle tafeltjes netjes gedekt. Er bleek vanavond, zoals anders iedere dinsdag, géén Fado te zijn in verband met de Corona maatregelen tot 10 januari. Er is wel Fado op 11 januari, maar dan zijn wij terug naar Holland.
We bestelden ons eten, en kregen gratis vooraf (dat spreekt de Hollanders aan) brood, olijven en Iberische ham. Daarna hadden we een heerlijke maaltijd, Inge een Mixed Grill en ik een Tong, en een iets minder nagerecht dat ik niet anders kan omschrijven dan klef en rommelig, met een vermoeden van zoet. Dat hebben we niet opgegeten, en na een amandellikeur van het huis zijn we afgedropen, de donkere nacht in. Inge ging vroeg naar bed en ik nam plaats achter de laptop voor dit verslag. Het was 11 uur in de avond, toen zich een merkwaardig fenomeen voordeed: gasvorming. Dat klonk me als muziek in de oren. Muziek na de maaltijd dus. Maar al snel voelde het alsof het gas plaats ging maken voor een andere aggregatietoestand: vloeistof. Ik haalde nét op tijd de badkamer, en verdere vloeistofdetails zal ik u besparen, maar vaste stof zal ik waarschijnlijk voorlopig niet waarnemen. Ook heb ik geen beelden van het gebeurde kunnen vastleggen, dus er zijn geen bewijzen. Ook zal ik denk ik niet weten of het van Mac of Migalhas komt, maar daar kan ik wel mee leven. Maar voorlopig zal ik beide mijden.

Geschreven door John.en.inge.op.reis