Omdat we wat waren opgehouden in de eetzaal, verlieten we om half 10 IBIS Chartres. We waren opgehouden omdat de croissantjes nog niet waren aangevuld, de sinasappeldrankmachine verdekt om de hoek stond opgesteld, de koffielepeltjes niet bij het gewone bestek lagen, de koffieautomaat op een andere tafel stond, er geen schaaltjes voor de confiture waren, zodat we maar een joghurt schaaltje hebben gebruikt, kortom, omdat we met een ontbijtbuffetonderdelen diaspora te maken hadden.
Ook moesten we de bestemming nog in het navigatiesysteem zetten. Ik dacht aan Abbeville, maar daar zouden we erg vroeg aankomen, dan maar iets verder gezocht. Het werd Lille, bij noorderlingen ook wel bekend als Rijssel. En daar gingen we . Het verliep voorspoedig, en Inge vond dat het een beetje rustiger aan kon. Heel veel vrachtauto's onderweg, maar we konden de meeste wel inhalen, als zij tenminste op de rechterbaan bleven. Er waren ook idioten, die vonden dat zij met hun drieënhalve-tonner toch moesten gaan inhalen, omdat zij één kilometer per uur harder reden dan hun collega's. Maar goed, alles verliep prima, en we hadden niet met teveel rotondes te doen. Soms waren er wel vier rotondes op de 100 meter, maar ook tientallen kilometers zonder één rotonde. Waar ze in Frankrijk wel gek op zijn, zijn 30 km.zones in de steden. Die zones worden bij iedere zebra voozien van een hoge verkeersdrempel, waarbij je met je autootje gelanceerd wordt, als je niet naar 15 km/uur gaat.
We kwamen geen wegrestaurants tegen, en ik had ontzettende dorst gekregen. Toen zijn we maar van de grote weg af gegaan, en het wereldberoemde dorpje Gavrelle ingereden. Daar zagen we een terrasje, en we parkeerden het Zwarte Monster op een parkeerplaats aan de overkant van de straat, liepen naar het terras en namen plaats.
De uitbater deed het raam open en riep in het Frans (logisch, want we waren nog in Frankrijk), maar ik zal het even vertalen, 'Hé joh, we zijn gesloten' Wij toonden onze allerontsteldste en teleurgesteldste gezichten, waarop hij vroeg 'willen jullie eten of drinken?' Wij zeiden 'drinken' en dat kon nog nét. De cola maakte een sissend geluid in mijn slokdarm, en toen die uitgesist was, besloot ik nog even de benen te strekken, en naar de dorpskerk te lopen. En weer terug. Wat een wereldstad, dat Garvelle. (Ik moest wéér even spieken; ik was de naam al vergeten) En verder ging het weer, en we reden voorbij Lille, zomaar België in. Voor Kortrijk had ik het echter gehad met het kilometervreten, en we zetten de auto aan de kant, en zochten een onderkomen op de Booking site. Het werd een B&B van particulieren, in het dorpje Aalbeke. Dus de boel besproken en er naar toe gereden. Eerst het adres in de TomTommie, en het apparaat wees ons feilloos de weg naar de Bergweg 1. Toen we daar aankwamen zagen we wat restautants en een bibliotheek. Ik vroeg met zachte stem (want ik was in een bieb) waar No. 1 was, en ze zei dat dat juist om't hoekske was. Ja, écht niet. Toen heb ik de B&B gebeld, en kreeg te horen dat 't een hoekske verder was. De B&B Albecca lag er goed bij, en binnen was het ook al prima. Schoon, modern, strak en compleet. Een groot bed, en ik zal geen moeite hebben om in slaap te vallen. Eerst lekker douchen, en dan knorren, na zo'n dagje inspanning en concentratie. Aalbeke ligt net onder Gent bij Kortrijk. morgen het laatste stukje, dan zijn we thuis. Na er bijna twee maanden alleen maar aan gedacht te hebben. Maar één ding is me opgevallen. Vanaf het eerste op de terugreis bezochte hotel in Frankrijk tot aan deze B&B, hebben we geen bidet meer aangetroffen! Dat is niet zo erg, want dat hebben we thuis ook niet. Bovendien weet ik maar niet hoe je op zo'n ding moet zitten. En hoe je zo'n grote berg door zo'n klein gaatje moet spoelen. Misschien kan iemand met ervaring mij raad geven? Morgen zal mijn verslag sumier zijn. Overmorgen is alles weer vergeten.

Geschreven door John.en.inge.op.reis