Er is vandaag weinig gebeurd wat het vermelden waard is. Dus we houden het kort. Nou ja, er is eigenlijk wel wat gebeurd, maar het heeft geen zin daarover te speculeren.
Daarom kunnen we het beter kort houden. Snapt u het nog? Ik zal proberen het te verduidelijken.
Hedenochtend, om kwart voor 8, we lagen nog te slapen, werden we gebeld. Mijn telefoon, aan de oplader, gaf geluid in de zitkamer, en wij lagen in de slaapkamer. Uiteraard. Snel sprong ik uit bed, spurtte naar mijn telefoon, en kwam te laat. De beller had opgehangen.
Nu verwachtten we wel een telefoontje van de uroloog van het Sint Fransiscus. Inge had vóór de vakantie een CT-scan ondergaan, en we zouden vandaag over de uitslag worden gebeld. Maar zó vroeg? Nee. ook al was het in Holland al een uur later. Terugbellen was tevergeefs, want het hele ziekenhuis bleef in gesprek. We besloten te wachten, ik nam de opgeladen telefoon mee naar de slaapkamer en deed nog een tukje. Een half uurtje, of zo. Daarna hebben we ontbeten, en ons aangekleed.
Omdat Avenida op dinsdag is gesloten, zijn we maar eens naar het bakkertje in de hoofdstraat gelopen, voor vers gebak, een soort imitatie mon chou taart, en een bica.
De tent zat vol luidruchtige Portugezen, toen de telefoon ging. Ik zag aan het nummer dat het het ziekenhuis was.Ik stapte naar buiten, en daar was de urologe, die daar ook gewoon uroloog wordt genoemd. en die naar Inge vroeg. Ik stapte weer de herrie in, en gaf Inge de telefoon. Wonderwel kon Inge haar goed volgen, en na een tijdje, het gesprek duurde wel een minuut of 5, beëindigde ze het gesprek. 'Was er nog iets bijzonders?' vroeg ik. 'Nou, een hele waslijst' zei Inge De urologe had haar verteld dat ze rechts grote, en links kleine nierstenen had. De pijn zit echter links. Nog wat andere zaken, die van alles kunnen betekenen, laat ik hier onvermeld, omdat speculeren geen zin heeft, en alles weer onderzocht moet gaan worden als we terug zijn in Holland. Daarom houd ik het kort.
We verlieten het bakkertje, want we zaten in de schaduw, en kregen het toch wat frisjes, en zijn naar Melissa gelopen, omdat die op dinsdag open is. Dat wil zeggen, Melissa is niet open, gelukkig maar, haar café-snackbar is open, die Fantasy heet. Een deel van de clientele gaat dan ook bij Fantasy koffiedrinken, en het andere deel bij Melissa, zodat ze elkaar in dezelfde tent weer treffen. Onder de clientele zijn ook verwoede bridgers, ook leden van een kerkgenootschap, en ik verdenk sommigen zelfs van golf-sympathieën. U weet wel, zo van Vooruit George, geef die bal een pats!. Zeg Alex, eet jij nog triplex? Nee Sjors, ik lust alleen maar boomschors. Van die dingen. Deze mensen zitten overigens op woensdag allemaal bij Avenida, omdat Fantasy dan is gesloten. Ja Daphne, dat zijn van die tegenslagen.
Maar Melissa is best aardig (Belg), en haar ober Bruno, die we goed kennen, want die heeft bij Avenida gewerkt, is ook een fije knul. Pas vader geworden, en hij toont iedereen op zijn telefoon een foto van zijn wolk van een dochter.
Bij Fantasy is de wijn duurder, maar ook beter. Evenals de Port. De stoeltjes zijn iets luxer, stalen frame en gevlochten bekleding.Bij Avenida kan je frikandellen bestellen en bij Melissa een kaasplankje. Toch waren er geen bekenden van Avenida toen wij bij Melissa aankwamen. Wij dronken onze koffie en mineraalwater, en besloten naar Porta Nova te gaan, waar een groot winkelcentrum staat, en waar we wat inkopen hebben gedaan. Broodjes, melk en bloemkool, en een kleinigheid voor Fatima van de receptie ( Ze héét niet Van de Receptie, maar ze werkt er) die binnenkort jarig is. Niet de receptie,maar Fatima. We hebben in het winkelcentrum een hapje gegeten op de "vreetverdieping", waar alle "vreettentjes" naast elkaar een "vreetstraat"vormen. Wij gingen voor Cochos de Frango, Kippendijen, maar die waren er niet. Toen zijn we maar bij de Burger Ranch gaan zitten.
Tegen half vier waren we weer terug in Monte Gordo, en zijn meteen naar Melissa gegaan, waar we Johanneke en Willem en Ko en Mieneke troffen. Barry en Gerda waren er niet. Ik vermoed dat Barry niet kan bridgen, maaar meer van klaverjassen houdt. Op zijn Rotterdams, want op zijn Amsterdams, dat is geen klaverjassen. Morgen zien we ze misschien bij Avenida. Het werd nog gezellig bij Fantasy, we zaten met zijn allen geïsoleerd in een hoekje voor onszelf, met een.... kaasplankje! Met pompoencompôte.
Daarna thuis een broodje, we waren nog geheel voldaan, en naar Ajakkes gekeken.
Is het toch nog een lang stukje geworden!
P.S. De kat is van een poster.

Geschreven door John.en.inge.op.reis