Na een woelige nacht, waarin we diverse malen wakker waren geweest omdat we aan het bed moesten wennen, of omdat we even naar de WC moesten, zijn we vroeg opgestaan. Vroeg, want dan heb je nog wat aan je dag. Met toch nog een beetje brak, jet lag-achtig gevoel vanwege de reis van gisteren, zijn we aan het ontbijt begonnen.
Ik heb het nog niet over het weer hier gehad, dat, ondanks dat het warmer is dan het huidige Hollandse weer, het voor Portugese begrippen toch wat aan de koude kant is. De afgelopen nacht is de temperatuur toch tot 7 graden gedaald. Toen het wat lichter begon te worden, zagen we dat het een grijze dag was geworden.
Het appartement bleek bij nadere inspectie werkelijk van álles te zijn voorzien. Zo vonden wij een vliegenmepper, reservebatterijen voor de afstandsbedieningen, washandjes, een grilloven, een combi-magnetron, een wijnrek (helaas leeg), genoeg handdoeken en dekbedden voor een heel weeshuis, 5 koekenpannen, knijpers, wifi, kleine schaaltjes met de afbeelding van Corneille-schilderijen, een TV met slechte programma's, twee kaartspelen, een doos rummi-cup, een Nederlandse reisgids voor Portugal, twee koffiezetapparaten, ketjap, suiker, piri-piri saus, koffiefilters en ik-weet-al-wat-niet. Maar géén schoenlepel. En ook het WC-papier liep op zijn eind. Dus zijn we na het ontbijt naar Vila Real de Santo Antonio gereden, om daarbij de plaatselijke Lidl de noodzakelijke boodschappen in te slaan. Ook WC-papier. Ik noem in het vervolg Vila Real de Santo Antonio maar VRSA, want Vila Real de Santo Antonio neemt steeds zoveel ruimte in. Dus als u VRSA leest, weet u dat het om Vila Real de Santo Antonio gaat.
We hebben alle boodschappen in het appartement gebracht, en zijn toen maar naar het strand gaan kijken (we hadden het nog niet gezien, deze reis), dat er onder de grijze hemel ook maar een beetje troosteloos bij lag. We zijn bij Evelinho op het plankier koffie gaan gebruiken met een pasteis de nata. Evelinho heeft ze steeds kraakvers.
We zaten er nog maar nét, toen het grijze weerbeeld veranderde in donkergrijs, en er een wolkbreuk losbarstte. Nog maar een koffie dan. Toen het wat droger werd zijn we naar het Parque dos Reis gegaan, en hebben we eerst wat soep gegeten.Daarna besloten we in Avenida te gaan kijken, liepen langs de Fantasy, twee mensen op het terras, waar Melissa naar ons zwaaide, en bij Avenida was ook niet veel te beleven. We pikten nog nét de laatste Formule-1 rondes van Verstappen op de etablissements-TV mee, en zagen hem op de tweede plaats eindigen, waarmee hij op de derde plaats van de wereldranglijst belandde. Toen zijn we na een drankje maar weer naar "huis" gegaan, om naar Feyenoord te gaan kijken.
Het spel vertoonde grote gelijkenis met het weer in Monte Gordo, zeker in de tweede helft: kleurloos en niet om over naar huis te schrijven.
Toen we wilden gaan eten, we zouden een tonijnsalade maken, bemerkte ik dat we geen augurken in huis hadden gehaald, en om nu nog naar VRSA te rijden...... Omdat wij bij tonijnsalade altijd augurken willen, hebben we besloten om dat morgen maar te eten. Ik ben toen door het donkere MG naar de Komemkaza- take away gelopen, om kip piri-piri te halen, die we met smaak hebben verorberd. Na nog wat TV programma's gekeken te hebben (Maestro, Lubach en Niehe) en dit verslag geschreven te hebben, zijn we wat verder aan het bed gaan wennen, en hopen we op een drogere dag, morgen. De Portugezen die we spraken vonden de regen trouwens fantastisch, het had er op sommige plaatsen al een paar maanden nauwelijks geregend, en ze waren bosbrandmoe geworden. Nou ja, ieder zijn meug.

Geschreven door John.en.inge.op.reis