Vanmorgen na het ontbijt kwam Willem langs bij ons appartement om twee tassen kruidenierswaren, die hij en Johanneke over hadden, zoals aardappelen, groenten en fruitsap, bij ons af te geven. Waarom ze dat allemaal over hadden? Aanvankelijk zouden ze dinsdag op hun gemak naar Nederland terugrijden, maar vanwege het overlijden van een goede vriend moesten ze besluiten om zondagochtend al te vertrekken. Dat zijn natuurlijk geen prettige omstandigheden, die hen dwongen om eerder afscheid te nemen van ons allen en van Monte Gordo, waar ze bijna vier maanden vertoefd hadden. Helaas was hun vroege vertrek noodzakelijk om afscheid van hun vriend te kunnen nemen. Maar wij hadden nog de hele zaterdag om afscheid te nemen, en spraken met Willem af dat we elkaar vanmiddag bij Avenida zouden treffen.
Inge en ik zijn een strandwandeling gaan maken en hebben ook nog even van bovenop een duin naar de golfslag van de Atlantische Oceaan zitten kijken, een nooit vervelend schouwspel, en geen dag hetzelfde. Het waaide een beetje, en blijkbaar had het op de oceaan ook hard gewaaid, want de branding was wild, en met veel schuim. Afgelopen januari hebben we juist een hele kalme zee gezien, het leek toen wel of we aan de Kralingse Plas stonden, zo rustig kabbelde het.
Nadat we de lunch in het hotel hadden genoten, was het tijd om naar de Avenida te gaan. Er was nog niemand, maar ze zouden zo wel komen. We bestelden een biertje, en we wachtten rustig af. Plotseling bemerkte ik dat ik mijn vest niet had meegenomen. Aan het einde van de middag kan het behoorlijk fris zijn, dus besloot ik toch maar 3 minuten naar het hotel te lopen om mijn vest op te halen, en meteen maar een lange broek aan te trekken. Toen ik terug kwam in Avenida zat het hele gezelschap en meer al bij elkaar.
De gezellige middag vorderde gestaag, toen het tegen half zeven tijd werd om afscheid te nemen van Johanneke en Willem. Het was een roerend afscheid, waarbij we elkaar beloofden, elkaar snel weer te zien. We konden ook niet langer blijven, want we hadden afgesproken om met Mieneke&Ko, Lenie&Aad en kennissen van laatstgenoemden Petra&Jody (uit Venlo) te gaan eten bij Migalhas. Dus het afscheid was onontkoombaar. Zondagochtend zou voor Johanneke en Willem de lange reis naar Veendam beginnen. Nog lang naar elkaar zwaaiend liepen we de boulevard op.
Even naar onze onderkomens, en toen op naar Migalhas. De vorige keer dat wij daar waren had ik een garnalenspies genomen, maar moeite gehad om de garnalen uit hun jas te krijgen. Dus besloot ik een tong te nemen. Er waren echter mensen in ons gezelschap die toch voor de garnalen gingen. En weer moeilijk uit hun jas te krijgen, die garnalen. Het werd nog druk bij Migalhas, een groot gezelschap Portugezen kwam weer wat takkenherrie toevoegen. Daardoor hadden Inge en ik de indruk dat het eten door de kok, die het veel te druk had, wat werd afgeraffeld. Maar het was gezellig en het eten smaakte redelijk. Nadat we hadden afgerekend begon de gezellige terugtocht door het nachtelijke Monte Gordo. Ik zag maar af van het plan om de banden van Willems auto lek te steken. Dat had ze misschien nog wat langer hier kunnen houden, maar zou teveel vervelende gevolgen hebben..... In het hotel aangekomen zijn we meteen gaan slapen, zodat ik tijd tekort kwam om dit verslag te schrijven.
Daarom heb ik het maar op zondagochtend geschreven.

Geschreven door John.en.inge.op.reis