De Kerst komt in Portugal met slechts 1 dag per jaar. Tweede Kerstdag? Daar doen ze hier niet aan. Ook de donkere dagen vóór Kerst doen hier nog licht aan. Ook wordt de Kerst hier, net als in Nederland aangegrepen om zich te buiten te gaan aan spijs en drank, en wordt er, zeker door de toeristen, niet stilgestaan bij dat kindeke dat is geboren in't stro. Desondanks worden er overal Kerststallen opgericht met steeds abstracter (= bijna onherkenbaar) wordende figuren. Een os of ezel is soms niet meer te onderscheiden, en wordt vaak overschreeuwd door de posters met aanbiedingen van kerstdiners en jaarwisselingsdiners, die meestal voorzien zijn van buitensporige prijzen. Bij Mar Salgado kan je je laatste avondmaal van het jaar gebruiken voor 120 Euri's per persoon. Wél met bubbels, al is het Cava. Tot zover de algemene kerstgedachte. Wij hadden gemeend om naast Rotterdamse Lenie de Almerense Ko en Mieneke uit te nodigen voor de hier nu al bijna traditionele 1e Kerstdagmaaltijd, Solomillo Stroganoff. Half in de middag waren we al begonnen met een wijntje, Valdepeñas 2018, en tegen de avond moesten Inge en ik de keuken in, voor het braden van het vlees, koken van de rijst, een pan onder de doperwten houden en het afmaken van de saus met tomatenpassata, slagroom, paprika, paddenstoelen en ui en veel knof en peper, waaraan we de dag ervoor al waren begonnen. En een snufje zout, natuurlijk. Na enige tijd was de klus geklaard, en gingen we aan tafel en begonnen aan de maaltijd. Toen kwam het moment van verlichting. We waren zó druk geweest met de Strog, dat we helemaal het voorgerecht waren vergeten. Johnny's befaamde bladerdeeg met zalm, pesto, en asperges. Na een rondvraag in de vergadering hebben we besloten het voorgerecht niet meer te bereiden en slechts ijs na te nemen. De voorgerechtspullen liggen nóg in de koel, maar zullen denk ik dit jaar nog wel worden genuttigd. Ko en Mieneke vertrokken 's-avonds bladerdeegloos, maar voldaan naar huis. Toen bleek ook nog eens dat we in de consternatie ook al geen foto's hadden genomen, waardoor ons samenzijn niet meer voor de rechtbank te bewijzen valt, en er ook bij dit verslag niets van te vinden is. Lekker dan!
Tweede Kerstdag, die hier dus niet bestaat, zijn we, opgehaald door een taxi, naar de door Nino georganiseerde Fado-show in VRSA gegaan. Dit keer met de broer en zus Viola, de Fadistas die we eerder dit jaar al eens hadden zien optreden, begeleid door dezelfde Portugese en Spaanse gitaristen, die we vorige maand hadden gehoord bij het optreden van Tatjana Pinto. Jammer dat Tatjana niet van de parij was, want daarvan zijn we inmiddels fan geworden. Maar het werd toch nog een gezellige avond, met zijn negenen aan grote ronde tafels gezeten. Alleen de Portugese gitarist, die, naar we later van Nino hoorden, iets teveel naar de Spaanse wijn had gekeken, zat er nogal eens naast met een verkeerde noot of een loopje in de verkeerde toonaard. maar ach, het was toch gezellig.
De overige dagen hebben we wat bewogen tussen appartement en horeca, af en toe naar de buurtsuper, en zelfs even getankt in Ayamonte. Het weer was zonnig en slingerde tussen de zestien en eenentwintig graden, dus beter dan in Nederland, dat we hier met een glimlach angstvallig op een afstandje in de gaten houden.
Woensdag was het weer Alcazar-Fado-Avond. Dan speelt in Hotel Alcazar onze Rui weer Fado, maar niet alleen Fado, ook muziek uit de Alentejo, Coimbra en weet ik al niet wat. Daar zijn we dus weer naar toe gegaan, Rui werd bijgestaan door een Fadozanger, John genaamd, mooie naam, van Lissabonese geboorte, die met aanzienlijk minder volume dan Rui zijn best heeft staan doen. Er was niet veel publiek, misschien een man of twintig, waardoor het bijeenzijn een gemoedelijk karakter kreeg. Door de uitgestorven straten van Monte Gordo keerden we terug naar ons appartement. Wát een stilte!. Dat zal over een paar dagen wel anders zijn; er is een grote tent aan de boulevard gezet, waar op een podium wat discjockeys de trommelvliezen zullen trachten te verpesten. Dus tamponnetjes in de oren!

Geschreven door John.en.inge.op.reis