Alweer het dilemma, hedenmorgen. De zon scheen, dus: Korte of Lange Broek? Een beetje risico, ik houd er wel van. Dus werd het de Korte. We gingen naar het strand, wandelen langs de branding, onderwijl speurend naar... Ja, dat weet de lezer dezes inmiddels wel. Zero zee-egels gevonden. De keuze voor de Korte Broek bleek de juiste. Genadeloos stond de zon te branden, ook al zou blijken dat dat niet de hele dag zou duren. Na onze speurtocht zijn we bij de vissersbootjes iets gaan drinken en namen we plaats op het terras van de Associaçaõ dos Pescadores, waar zich al enkele toeristen in de volle zon hadden gewaagd. We zaten al even te wachten tot de bediening langs zou komen, en ik wilde al naar binnen lopen om mijn bestelling te plaatsen, maar besloot om dat toch maar niet te doen; per slot van rekening had ik al wat beweging gehad, en je moet het ook niet overdrijven; topsport is immers niet gezond, en het was ook te warm geworden. Dus wachtten we nog even af. Op zeker moment nam er een man met pet plaats, ongeveer drie meter bij me vandaan. Plotseling drong er een penetrante geur door tot mijn neusgaten, die de vislucht van de vissersbootjes oversteeg. Waarschijnlijk had de man de laatste zes weken de badkamer alleen maar gebruikt om naar de wc te gaan. Ik stond op en zei tegen Inge: Kom we gaan. Toen we weg waren vertelde ik de reden van mijn enigszins dwingende opmerking. Inge had niets geroken. Maar ze had dan ook anderhalve meter verder van de geurgenerator gezeten. Langs de visserscabine, waar de visser zijn zojuist gevangen vangst had staan. Inktvis, pijlinktvis, red snapper, dorade, roggen enlangpootkrabben. Moeilijk te fotograferen. En verder gingen we weer. We liepen meteen naar de Avenida, waar het heerlijk ruikend publiek zich al zat te vermaken, en de bediening meteen klaar stond om te bedienen. Twee koffie genomen, en toen we het echt warm kregen in het hotel een broodje met soep gegeten.
Na een tijdje liepen we weer naar Avenida, nog steeds heerlijk geurend. Langzaam droop de harde kern paarsgewijs binnen, waaronder Lenie en Aad, die morgenmiddag om half vier worden opgehaald om naar huis te vliegen. Zij kwamen als het ware afscheid nemen. Ik meende even dat Lenie een traantje moest laten, omdat ze haar geliefde Monte Gordo moest verlaten. Ze zat namelijk haar ogen te deppen, maar ze had zich verslikt, en was gelukkig in een vrolijke bui. Sommige lezers zullen zich afvragen, waarom A&L nu al afscheid van ons wilden nemen, terwijl ze pas morgenmiddag weggaan. Dat komt echter omdat we morgenochtend om half tien met Mary en Ton naar Évora vertrekken. We hebben een hotelletje geboekt, voor één nacht, en Ton en ik gaan daar morgenavond in een Portugees restaurantje, behalve eten, als aperitief een modronho drinken, het plaatselijke vuurwater dat 41 à 45% alcohol bevat.
Ééntje maar, echt waar, want ik wil de Nederlanders geen slechte naam bezorgen in Évora, begrijp je? Inge en Mary kunnen er natuurlijk ook eentje nemen, maar ik neem aan dat de dames iets anders prefereren.
Ik was nog steeds in Korte Broek, en was het onder de langzaam voor de zon geschoven wolk best uit te houden maar op een gegeven moment voelde ik aan mijn knieën en bemerkte dat deze ijskoud waren. De zon was inmiddels in zee gezakt. Toen zijn we maar naar de kamer gegaan, en heeft Inge Oudhollands Prakje gekookt. Aardappelen en Sperciebonen. Ook de gisteren aangeschafte Angus Beef liet zich goed smaken.
Daarna was Feijenoord aan de beurt. We zagen de Rotterdammers ondanks vele kansen nét met de hakken over de sloot winnen. In de pauze zijn we naar Aad en Lenie gelopen, drie deuren verderop de gang, om afscheid van ze te nemen en ze een goede reis te wensen. Gelukkig hebben zij het gelukkige vooruitzicht dat ze in februari, na 6 weken IJsselmonde, weer naar MG komen. Dan zijn wij alweer vier weken thuis en aan de kou gewend, hoop ik
Na de wedstrijd onder de douche gesprongen, waterkraan geopend, en mij proper gewassen. Morgen geen tijd voor. Dan bij de wasbak. Snel. Want dan staan Ton en Mary beneden te trappelen, waar we blijven.

Geschreven door John.en.inge.op.reis