Het was een prachtige morgen vanmorgen. Licht bewolkt, en het beloofde warm te worden, zoals Inge had vernomen. Het ontbijt was deze keer tiptop in orde, met een zelf te koken eitje. Na het ontbijt liepen we via de door de hotelreceptioniste aangegeven route naar het oude centrum. Ze had de route aangewezen met vijf centimeter lange nagels, die als aanwijsstokjes fungeerden op de plattegrond. Het klopte, want al snel kwam de oude stad in zicht. Albi lag er prachtig bij in het ochtendlicht, en er liepen veel mensen op straat, wat een drukke en gezellige indruk gaf. We liepen naar de kathedraal, die eigenlijk de reden was om überhaupt Albi in onze reis op te nemen. De kerk is een merkwaardig, in 1489 ingewijd gotisch bouwwerk. Het ziet er helemaal niet uit als de andere gotische kathedralen die we eerder bezocht hadden. Het is opgetrokken in baksteen en lijkt eerder op een fort of burcht. Aan de buitenkant ontbreken de steunberen, maar hoe blijven de hoge gotische muren dan overeind staan? De vernuftige bouwheren hebben de steunberen aan de binnenkant gebouwd, en mooi gecamoufleerd. Ook de beschilderingen aan de binnenzijde zijn anders dan we elders hebben gezien. Een duizelingwekkende lawine van details op een blauwe ondergrond, geeft een onwezenlijke indruk, en Inge en ik bleven omhoog kijken, maar ook recht vooruit is genoeg te zien. Maar genoeg hierover, voor een ander is het een zoveelste kerk op onze reis. Maar het blijft een buitenbeentje. Genoeg!
We hebben koffie met wat lekkers genomen, waarna we met het toeristentreintje een sightseeing hebben gedaan door het vriendelijke stadje aan de rivier de Tarn. Veel is er gebouwd in de renaissance, en ik vond het hier en daar erg op Italië lijken, Florence of Sienna. Maar ik hoorde alleen maar Frans spreken. We kregen goede uitleg via de intercom, en we hadden een goede indruk gekregen welke delen we nog eens nader wilden onderzoeken. Het was inmiddels warm geworden, en hebben de halve stad doorgesjokt, af en toe een beetje klimmen, of dalen, langs de rivier en over de oude bruggen, af en toe rustend want we zijn geen twintig meer, dat laten onze lichamen ons wel weten. We hebben op een redelijk druk plein met fontein een heerlijke entrecote met roquefortsaus en "kleine groenten", stukken courgette, aubergine en paddenstoelen gegeten, met een grote fles water weggespoeld, want de nieren moeten doorgespoeld. Nieren stonden trouwens ook op het menu, als plat du jour, maar gelukkig kwamen we op het goede moment achter de vertalingvan rognons de veau: kalfsniertjes (in maderasaus). Menigeen zal likkebaarden, maar wij zijn niet zo'n liefhebbers van orgaanvlees. Al ben ik er niet bang voor. Ik moest meteen aan Spanje denken, waar ze ook dol op dat soort eten zijn.

Ik ben nooit te beroerd om iets nieuws te leren
Of weer iets vreemds te gaan proberen
Maar die Spanjaarden moet je weten
Laten je het vreemdste eten
Varkensoren of hanenkammen voor een prikkie
Één keer geprobeerd, maar toch....
Geef mijn portie maar aan Fikkie
(Waarbij we nog maar moeten zien,
Of Fikkie het wél lust, misschien)

Inge maakte me erop attent dat de varkensoren in Portugal gegeten waren. Inderdaad, maar ik ga dat versje niet wijzigen hoor.
We zijn terug naar het hotel gelopen, goed voor de spijsvertering, en we waren toen wel aan rusten toe. Maar Albi heeft ook nog een Henri de Toulouse-Lautrec museum, en Henri behoort tot mijn favorieten, vooral door zijn ontwerpen van posters voor de Parijse uitspanningen en theaters, acteurs en actrices en café's chantant.
Inge had haar portie van nieuwe indrukken wel gehad voor vandaag, dus zei ze: "Dan ga je toch alleen? Ik ga wel uitrusten op de kamer" Toen ben ik, tamelijk vermoeid, en tamelijk verhit, het was tegen de 27 graden, naar het Toulouse-Lautrec museum gelopen, om de uitgebreide collectie te bekijken. Vooral de posters hadden mijn aandacht. Het waren litho's op vergeeld papier, met wat verbleekte kleuren, maar je kreeg toch een goede indruk hoe ze geweest waren. Toen las ik op een tableau dat de tentoongestelde posters replica's waren, vergeeld en gebleekt en wel, en dat de originelen door de restaurateurs onder handen werden genomen om te proberen ze wat nieuw leven in te blazen. Ja, lekker dan! Reproducties heb ik zelf ook wel in een paar boeken! Oververhit liep ik hotelwaarts. Het was een lange, hete, drukbezette en mooie dag geweest. honderzestig foto's geschoten.
Morgen gaan we toch maar over de Pyreneeën richting Zaragoza. Inge durft het aan, als ik maar normaal rijd....

Geschreven door John.en.inge.op.reis