Gezien de reacties op mijn (korte) weergave van de dag van gisteren schijnt de indruk te zijn gewekt dat het een saaie dag was. Niets is echter minder waar. Juist door de mogelijke regenbuitjes waren we speciaal alert en waren we voortdurend turend naar de einder, om zodoende onze koude-grond weersvoorspelling te updaten. Dat is niet saai, net zomin als het verblijf bij Avenida, dat, door gesprek met de andere toeristen bij tijd en wijle zelfs een filosofische inslag kreeg. Maar ik geef toe, er werd ook wel slap geouwehoerd, hoor. Maar juist die mengeling van zin en onzin, aangevuld met en drankje, deed de tijd voorbij vliegen. Ook was er nog een reactie uit Veendam, waar ons nog eens werd ingewreven dat het daar 20 graden was, met een lekker zonnetje. Ik kan hier slechts op antwoorden dat de temperatuur in Monte Gordo altijd nog enkele graden hoger ligt dan de gemiddelde Nederlandse temperatuur. En dat de temperatuur in Veendam gaat kelderen, zelfs beneden het gemiddelde voor de maand.
Desalniettemin voldeed hedenochtend het weerbeeld hier niet aan de verwachtingen van het maandgemiddelde. De wind was gaan liggen, maar een grijze, ongedetailleerde lucht hing laag over het voormalige vissersdorp. Kijk, dát is saai. Een reden te meer om eens wat leven te gaan blazen in de stilte . Vol goede moed richtten we laat (half twaalf, een mens mag ook wel eens uitslapen), de schreden naar het horeca gedeelte van het subtropische vakantieoord met de naam Dikke Berg (gordo=dik). Ik weet nog steeds niet, na al die jaren, waar die naam vandaan komt.
We liepen over het plankier naar Evelinho (in de omgangstaal De Gele Stoeltjes) . Het was droog, maar er stond een lichte bries, die op het strand toch wel een stevige vorm aannam. De zee was door de grijze bewolking verkleurd tot grijsgroen. De wind kwam uit het westen en het was laagwater, met een rustige golfslag. Bij Evelinho namen we plaats in de luwte van de glazen schermen, en toen Evelinho bij ons tafeltje kwam, ons aankijkend met zijn ondeugende oogjes, bestelden we elk een koffie met pasteis de nata. Toen scheurde een wolk en werden we getrakteerd op een regenbui waar je U tegen zegt. We hadden ons gehuld in een vest, dus moesten we wachten tot de regen ophield, zoadat we redelijk droog tot het bijouteriewinkeltje konden komen waar we een mooi collier met bijpassende oorbellen hebben gekocht. Via de Corvo buurtsuper naar ons hotel gelopen en brood met aardbeien gegeten. Van die grote Spaanse aardbeien, die je ook in Holland kunt kopen, maar daar altijd half wit en hard zijn, meestal zonder smaak. Hier smaken ze echter voortreffelijk.
We hebben ook nog anderhalve wedstrijd van het Rotterdams brandhout gezien. De enige reden waarom ze gewonnen hebben is: Ze moesten tegen het Venlose brandhout spelen. Maar het Rotterdamse brandhout hebben we nauwelijks zien bewegen. Op een paar terugspeelballen op de keeper na, dan.
We zijn tegen drieën naar de Avenida getogen, waar we met Ko&Mieneke, Cor&Narda, Ton&Mary en Aad&Lenie de toestand in het verre oosten en de prijs van slachtvarkens hebben besproken. Ook viel mij op dat het embleem op het shirt van Bruno een fout bevatte, die hij later met balpen heeft verbeterd. Bar Avenida - drinks and foot stond er eerst. Nou, daar zaten we natuurlijk niet op te wachten. Goed verbeterd dus, want later stond er drinks and food.
Wij zouden vanavond spaghetti maken, maar tijdens het gesprek viel de naam Vale do Douro, een Portugees restaurant, waar Inge en ik nog wel eens naartoe wilden. We hadden het tijdens onze overwinteringen nooit open gezien, maar nu was de mogelijkheid om daar te gaan eten. Lenie en Aad hadden er ook wel oren naar, dus zijn we gevieren naar het restaurant gelopen. We hadden goede recensies gelezen, en die bleken te kloppen. Het eten was voortreffelijk. Inge en Lenie biefstuk, ik zalm en Aad tonijn. Het was werkelijk primadeluxe. Vriendelijk personeel, en van een van hen was ook de vrouw met kind aanwezig. Lenie kon het niet weerstaan, ze moest het kindje met de grote kijkers even optillen. Die liet zich alles welgevallen, maar Lenie mocht het kind niet houden, zodat we na betaling van het verteerde maar naar onze nachtverblijven zijn getogen.
Nog even naar de uitslag van Project Rembrandt gekeken, en ik kon me in de keus van de winnaar Sebas wel vinden, al kwam Nard wel dichter in de buurt van onze zestiende-eeuwse meester. Verder was de presentatie van het programma hemeltergend, maar daar laten we onze vakantie niet door verpesten. Morgen nog een dag

Geschreven door John.en.inge.op.reis