Sorry lui, de tijd zat me dwars met het schrijven van het verslag van 2 december, waardoor ik dat verslag een dag te laat moet maken. Nou ja, moet...... Niets moet, maar toch.... Vandaar deze late editie. Nu beginnen al deze herinneringen door elkaar te lopen, en hoe langer ik wacht, hoe erger het wordt. Mijn geheugen, hè? Ja, ik ben ook geen 71 meer! Maar ik ga proberen wat duidelijkheid te scheppen in de chaos, ook al valt er over deze dag niet zo veel bijzonders te vermelden . Kijk maar:
Weer een lekker zonnetje, Lekker ontbeten, maar zonder sinaasappelen. Natuurlijk koffie bij Avenida. Daar zaten Barry en Gerda al in de zon. Wij moesten sinaasappelen inslaan en zouden naar Lidl in VRSA gaan, om de oranje jongens te halen. Barry en Gerda wilden ook nog wat inkopen doen, en ze wilden ons wel vergezellen.
Nu wilden we alleen een paar sinaasappelen kopen, dus moesten we naast onze boodschappentas ook nog een extra grote papieren zak aanschaffen om onze extra boodschappen in te doen. We hebben de sinaasappelen en extra spullen in onze appartementen afgeleverd.
Toen was het tijd om naar Avenida te gaan, waar Lydia en Wim al op het terras in het zonnetje zaten. Voorlopig voor de laatste keer, want morgenochtend vroeg zouden ze naar Nederland, Hoorn, terugkeren na een verblijf in Monte Gordo van 9 weken.
Later kwamen ook Willem en Johanneke langs en bij ons zitten, later Barry en Gerda ook, en hebben we de toestand in de wereld doorgenomen, de problemen en bijbehorende oplossingen, die vooral op onze lachspieren werkten. Later voegde ook Ko zich bij het gezelschap, en iedereen was benieuwd of er nog nieuws over Mieneke was te melden. En dat was er. Ko vertelde dat Mieneke al wat had gelopen, en dat ze misschien de volgende dag, vrijdag, uit de Faro'se privékliniek zou kunnen worden ontslagen. Toch nog belangwekkend nieuws. We hopen dat het allemaal door kan gaan,
Toen we naar het hotel terugliepen was het al donker. De Monte Gordonezen hadden de Kerstboom opgesteld voor een feeërieke uitstraling.
Terug in ons appartement, hebben we nasi gemaakt, wat bij gebrek aan een wok maar in de koekenpan moest worden gebakken. Smaakte weer eens prima, maar dat kwam misschien ook door de zeelucht.
Vroeg naar bed zonder verslag te schrijven.
Einde

Geschreven door John.en.inge.op.reis