Zo, onze eerste MontoGordiaanse nacht van deze reis zit er op. Het appartement voldoet geheel aan onze wensen, we hebben goed geslapen in ons bed, waar we wel even aan moesten wennen. Het ontbreekt ons aan niets, behalve aan een, wat men in Nederland een salontafel noemt, maar het mag van mij ook bijzettafel zijn. Maar de koffiemok moest je in de handjes houden bij het televisiekijken. Dat is niet zo’n groot probleem, want televisiekijken?? Wie kijkt er tegenwoordig nog televisie? Het Portugese aanbod doet niet onder voor het Nederlandse. Net zo knudde, alleen versta je er geen pepernoot van, want we hebben ons nog steeds niet op een Portugese taalcursus gestort. Helaas is ook het internet wat minder, maar daar wordt aan gewerkt. Helaas was de NOS Winkel dicht, want het was Allerheiligen vandaag, wat in Portugal een prima aanleiding is om vrij te nemen.
Maar vandaag moesten we eerst boodschappen gaan doen, en veel boodschappen, want we hadden niet veel in huis, en een ontbijtje gaat er altijd wel in, maar niet vandaag, want er was nix. Toen moesten we eerst naar Vila Real de Santo Antonio, bij intimi beter bekend als VRSA, naar Lidl, voor de broodnodige mondvoorraad en zeeppoeder. Helaas moesten we, om niet het hele stuk, ca. 5 kilometer te moeten lopen, met de auto naar het nabijgelegen stadje. Het autootje, waarvan we dachten even verlost te zijn na er een hele week als dagopvang te hebben vertoefd. Dus daar reden we, de ons inmiddels volkomen bekende bosweg naar VRSA af, in de wetenschap dat dit gelukkig geen hele dagbesteding zou worden. Nadat we, wat we dachten, de meest noodzakelijke dingen in het karretje te hebben geladen, reden we weer terug naar MG om de spullen uit te laden.
Omdat we nog steeds geen blik hadden geworpen op de Oceaan, die de stranden van Monte Gordo bevochtigt en van een schelpentooi voorziet ( is dat poëtisch of niet?) , zijn we over het plankier naar de tent van Evelinho, met de gele stoeltjes, gelopen. De Oceaan lag er vredig en kalm bij, en zo voelden wij ons ook. Evelinho keek verrast op toen hij ons zag, en kwam een praatje maken, en we bespraken de afgelopen zomer, die heel goed (druk) was geweest, maar die wel ten koste van zijn linkerknie was gegaan, omdat hij er erg pijn aan had. Overbelast. En aan personeel, die het voor hem zouden kunnen verlichten, is al helemaal niet te komen. Ja, ja, het leven is hard.
We zijn nog even een tukkie gaan doen op de kamer, want we voelden ons gesloopt, zo warm was het. Daarna zijn we naar Melissa (Fantasy) gelopen, want Avenida is op dinsdag gesloten en het was toevallig dinsdag, waar we nog even met Wim en Lydia de afgelopen 50 jaar en de wat recentere geschiedenis hebben doorgenomen, onder het genot van een wijntje.
Barry en Gerda waren waarschijnlijk onderweg met Transavia HV6091, maar die zullen we waarschijnlijk pas morgenochtend zien. Barry heeft nog twee zoenen van mij tegoed, die hij vorige maand uit mijn naam aan Gerda voor haar verjaardag moest geven. We wachten af.
Vanavond zelf gekookt. Asperges met zalm, met speciaal uit Holland meegebrachte aspergesaus. Dat wordt smullen!
Tot slot: We hebben vandaag maar één foto geschoten, met de telefoon, want we hadden de camera thuisgelaten. Maar een foto geeft het grote water prima weer, en we waren blij dat we er weer een blik op hebben mogen werpen. Als ze dat blik maar niet teruggooien….

(p.s. welkom Wim en Lydia uit Hoorn, niet Uithoorn, en welkom terug Mieneke uit Almere, en niet meer op de verkeerde knop klikken, pas op hoor!)

Geschreven door John.en.inge.op.reis