João de visser streek met zijn hand langs zijn ongeschoren kin. Zijn bootje was zojuist het strand opgetrokken na een nacht hard werken. De vangst was goed geweest, en de vis lag in plastic kratten, klaar voor de verkoop. De bijvangst werd op het strand gegooid, wat voor veel consternatie zorgde bij de klaarzittende meeuwen, die zich gezamenlijk met veel kabaal op het overschot stortten. Samen met zijn knecht vouwde hij de netten en legde ze klaar voor de volgende vangst. Toen wendde hij zijn blik naar het enige in Monte Gordo overgebleven strandtentje, en zag John & Inge zitten, die voor hun doen al vroeg er op uitgetrokken waren voor een kopje koffie.
Inderdaad, we waren daar aangekomen nadat we langs onder andere Sol e Praia en Avenida waren gelopen, maar daar nog geen bekenden hadden gezien. Het was niet écht terrasjesweer, maar toen we terugliepen zagen we Coby eenzaam op het terras van Sol e Praia zitten. Wij gingen bij haar zitten, en spoedig kwam Jan aangefietst en voegde zich bij ons. We vertelden dat we naar Ruiz gingen om fietsen te huren en dan naar VRSA zouden fietsen voor de nodige boodschappen. Zo gezegd, zo gedaan. Onwennig gingen we, nadat Ruiz onze zadels op de hoogste stand had gezet, op weg naar Vila Real de Santo Antonio over de twee kilometer en honderdzeventig meter lange bosweg. Met 2 volle fietsmanden kwamen we terug voor de ietwat late lunch. We lieten ons het zojuist meegenomen brood goed smaken, waarna het weer borreltijd was geworden. Met Jan en Coby liepen we naar de Avenida. De afgelopen nacht had ik diverse hoestbuien gehad ten gevolge van een neusverkoudheid (en ik was niet de enige in het hotel) zodat Inge me aanraadde om een koffie met brandy te nemen. Vooruit dan maar, dacht ik. Later kwamen Ton, een blinde man met zijn ziende vrouw Mary uit Hellevoetsluis bij ons zitten. Ton bleek een opgeruimde en humorvolle persoon te zijn, die samen met Jan, die ook niet op zijn mondje is gevallen, de boel wel aan de gang hield. Af en toe kwam de zon achter de wolken vandaan om te zeggen dat hij weer weg ging, maar toen hij definitief niet meer tevoorschijn kwam, kregen we het koud, en zijn we hotelkamerwaarts gegaan. Na het eten zijn we gaan kijken naar het darten op de Nederlandse TV. Van Gerven versus van Barneveld. Barney dolf het onderspit.
João, de visser, die zich inmiddels wel geschoren zal hebben, zal daar weinig van hebben meegekregen.

Geschreven door John.en.inge.op.reis