Het moet nog even gezegd, ons hotel in Valladolid had het meest uitgebreide ontbijtbuffet van alle op deze reis bezochte hotels. Ze volgen allemaal wel zo'n beetje dezelfde formule, roereieren met bacon, een croissantje en (meestal niet vers) vruchtensap, maar het nH Ciudad de Valladolid stak met kop en schouders boven de anderen uit. Wie wil weten waarom, moet er maar eens gaan overnachten. Overigens was niet álles koek en ei. Vóór het hotel stonden vlaggenmasten, met daaraan enkele vodden, die eens vlaggen waren geweest. Ik heb de receptioniste gezegd dat die een nadelige invloed op hun image hadden. Maar of dat gehoor heeft gevonden? Misschien kunt u dat even nakijken, als u daar toch nog eens gaat overnachten. Maar goed, smaken verschillen, of zoals een collega van mij eens opmerkte: "Over wansmaak valt niet te twisten" (had hij van Jeroen van Merwijck geloof ik). Maar na het door ONS zeer gewaardeerde ontbijt zijn we op weg gegaan. Toen we de bebouwde Valladolidiaanse bebouwde kom achter on lieten kwamen we al snel in een ander landschap terecht dan datgene dat wij voordien hadden gezien. De berg- en heuvelachtige land ging over in zacht glooiende hellingen, met veel landbouw, de groepen sparren maakten plaats voor groepen parasoldennen, de zon begon te schijnen, en om de vijf kilometer stond een groot bord met daarop hoeveel kilometer het nog was tot de volgende plaats. Het land werd zó vlak, dat ik meende Barendrecht aan de horizon te zien liggen. Wat ik nog vergeten was te vertellen gisteren, was dat tussen Burgos en Valladolid er om de vijf kilometer ook een benzinepomp stond, ongetwijfeld voor het vele vrachtverkeer dat deze weg kiest om Portugal te bereiken. Maar het brengt de pompdichtheid op één pomp op de vier inwoners. Althans, veel méér inwoners hebben we niet gezien.
Maar het is niet zo'n lang stuk rijden naar Salamanca, al snel reden we tussen de industriéle randverschijnselen, en daar doemden de Salamancaanse buitenwijken op, grote huizenblokken, waarvan we er al vele hadden gezien in Spanje. Het was even zoeken, zelfs met de TomTom, naar ons hotel, maar halleluja! Toch gevonden, maar veel te vroeg, want onze kamer was nog niet klaar. We hebben de auto via de autolift in de ondergrondse garage gestald, en de bagage er nog even in laten zitten. Toen zijn we Salamanca-centrum binnengelopen aan de hand van een door de receptioniste ter hand gestelde kaart. Salamanca stelde niet teleur, het had behalve een mooie naam ook een mooi centrum, met een drukke Plaza Mayor, en heel heel veel eeuwen geschiedenis, die zich uitten in vele goed bewaarde of gerestaureerde monumentale gebouwen en kerken. Alles opgetrokken in de bekende okerkleurige zandsteen. Omdat we twee nachten in Salamanca willen blijven, hebben we niet geprobeerd om alles in één wandeling te bekijken, dat zou ons ouwetjes trouwens niet gelukt zijn, want we hebben menigmaal op een bankje gezeten om de boel te bekijken. Maar ook nog wat overgelaten voor morgen, waaronde het klapstuk, de kathedraal.

Geschreven door John.en.inge.op.reis