Er was mij verteld dat we 14 dagen na onze boosterprik van de website van de Portugese Gezondheidsdienst een digitaal certificaat zouden kunnen downloaden waarop de boosterprik zou zijn aangegeven. Dat klopte, op de 27e december benaderde ik de website, vulde de code in, en kon de certificaten downloaden. Alleen, bij nadere beschouwing bleek dat het aantal prikken stond vermeld als 2/2. Twee van twee, dus. Ik verkeerde in de veronderstelling dat dat 3/3 zou moeten zijn. Ik besloot om dat eens na te gaan vragen bij het Centro de Saúde de Vila Real de Santo António. Maar eerst koffie in korte broek, vanwege het weer, begrijpt u? Op naar Avenida, en na een bica tot mij te hebben genomen in de auto naar VRSA, Inge in de zon achterlatend. Ik wilde de bereidwillige dame in de priktent spreken, die mij vorig jaar zo goed door het proces had begeleid. Ik kwam aan bij het parkeerterrein, vond met moeite een plekje en zag dat er een rij voor de ingang stond. Ik hoefde niet geprikt te worden, dus ik beende gemaskerd langs de rij wachtende Portugezen en liep naar de receptie, waar ik Miss Bereidwillig al zag zitten. Ze was bezig met een persoon, dus ik ging, op afstand, achter die persoon staan. Toen ze klaar waren, stapte ik op het loket af, maar Miss B. zei dat ik wel op mijn beurt moest wachten. Ze vroeg aan de aanwezigen die op stoelen zaten te wachten wie de laatste was. Iemand stak zijn hand op en Miss B. zei dat ik na hem aan de beurt was. Of ik ook op een stoel wilde gaan zitten. Daarna ging ze aan de slag met iemand die wél aan de beurt was. Ik keek eens rond, en vroeg me af of al die mensen die zaten te wachten allemaal bij Miss B. moesten zijn. Ik vroeg, met gebarentaal, of dat zo was en 17 Portugezen zaten naar mij te knikken. Miss B. deed over degene die aan de beurt was, een kwartier. Een snelle rekensom leerde mij dat 17 x een kwartier zou resulteren in vier uur en een kwartier wachttijd. Resoluut stond ik op, en stapte naar de in/uitgang. Ik ben op vakantie, heb alle tijd, maar Inge zat bij Avenida op me te wachten, en dat kon ik haar ook niet aandoen. Afgezien van mijn onvermogen om geduld op te brengen. Ik reed naar Avenida, en voegde mij weer bij Inge. Ze had ondertussen van een Brabants stel vernomen dat Victor, de Belg, in Faro een koffiehuis was begonnen, waar de Brabanders naartoe geweest waren. Vreemd genoeg zijn we daarna naar VRSA gereden, parkeerden op de betaalparkeerplaats, alle andere waren vol, en liepen door de hoofdstraat, naar de Pastelaria voor een fantastisch gebakje, en langs de haven tot aan de veerpont. Het hek was dicht, de pont verlaten, maar op het Ticket Office stond, achter het loket, een bordje met Volta Já (Ben zo terug). Blijkbaar voer de pont wel. Ik las dat de eerstvolgende afvaart om 15:00 zou zijn. Wij wilden sowieso niet mee, want om straks terug te keren naar Portugal betekende wellicht een Coronatest, en die moest nog negatief zijn ook. In de haven zwommen vissen, waarvan niemand, ook de Portugezen niet, kon vertellen welke soort dat was. Wel zei men dat ze niet te eten waren. We liepen terug naar de auto, en wilden nog even langs de priktent gaan, want het zou nu wel stiller zijn dan vanmorgen. Inderdaad, géén rij, en 1 wachtende op de stoelen. Ik nam plaats, om op mijn beurt te wachten, en na 10 minuten werd ik door Miss Bereidwillig gewenkt. Ik stelde mijn vraag, liet haar het gedowloade document zien op mijn smartphone, en binnen een minuut was ik klaar. Ze vertelde mij dat het allemaal goed was gegaan, de volledige vaccinatie uit 2 stuks bestond, en dat de datum van de derde prik ook op het papier stond. Gerustgesteld reden we naar het hotel, waar ik shortpants verwisselde voor iets wat de gehele lengte van mijn benen kon bedekken, en we spoedden ons naar Avenida, waar iedereen al aan het spuitwater zat. Het werd snel kouder, dus mijn lange broek kwam goed van pas. Inge en ik zijn, nadat we in ons appartement extra dikke jassen zijn gaan aantrekken, want het was erg fris geworden, bij @Willem, Nederlands eetcafé, gaan eten, beiden een tomatensoepje vooraf, Inge Kipsaté en ik Varkensmedaillons in Pepersaus, Inge een Dame Blanche na, en ik een Coup Algarve met amaretto. Afgesloten met een bica, en toen zijn we naar de kamer gegaan om naar het kampioenschap darten te kijken.

Geschreven door John.en.inge.op.reis