We openden vanmorgen onze ogen en we zagen het al dóór de gesloten gordijnen. De zon scheen. Daar waren we voor gekomen. Snel de gordijnen geopend, en ja hoor..., een strakke blauwe lucht. Goed nieuws. Maar er was méér goed nieuws. Ik was het vergeten te vertellen, maar gisteren kregen we het bericht van Inge's zus Lenie dat ze zich goed genoeg voelde om donderdag in het vliegtuig te stappen en een weekje bij ons in het appartement te komen logeren. Ze komt in het kielzog van Gerda en Barry (Renesse) die met hetzelfde vliegtuig op Faro landen.Nog meer goed nieuws: Ko en Mieneke zitten eraan te komen, morgen verruilen zij hun Jordanese stulp voor eentje in Monte Gordo. Nog meer goed nieuws: Willem en Johanneke (Veendam in 't noord'n) kunnen iets eerder in hun appartement terecht, en zullen vrijdag de dertiende (!)hier aankomen. Narda en Cor komen een beetje later, op de 29e. Als de zon dan ook nog al die dagen schijnt, wordt het toch nog gezellig. Voor de komende week ziet het er in elk geval fantastisch uit.
Maar terug naar vandaag. We zijn voor koffie met gebak naar ons favoriete koffietentje gereden in Porta Nova. Vorig jaar heette dat nog Saboreia, maar we hadden het in maart jongstleden al gezien: Ze hebben het in 't Engels vertaald, en het heet nu Flavour. Maar nog steeds prima spullen. Na een beetje rondgelopen te hebben en nog wat leeftocht bij Continente ingeslagen te hebben, zijn we weer naar MG teruggereden, spullen gedropt, en in de zon over het plankier gaan flaneren. Heerlijk warm die zon, en slechts boven Spanje een hééééél klein wolkenflardje.Voor de rest was het een strakke lucht boven de oceaan. Bij Evelinho even de lunch gebruikt, en toen maar weer op een bankje in de zon gaan zitten. Avenida, Fantasy en Sol e Praia waren gesloten, dat schijnen ze tegenwoordig allemaal tegelijk op dinsdag te zijn, en we hadden geen zin om naar een ander terras te gaan zoeken, vandaar dat bankje. Toen we een tijdje hadden gezeten, kwam Inge op het idee: John, google eens even naar een kapper in MG. Ik had er snel twee gevonden, en één daarvan bevond zich op 100 meter van waar wij zaten. Inge wilde dus naar de kapper, het haar was haar al te lang geworden, en moest nodig gesnoeid, vond ze. Dus naar die kapper gelopen, maar nog even 15 minuten gewacht, want de kapper ging pas om drie uur open. Inge afgeleverd, en ik ben nog even een stukje door MG gaan wandelen, voordat ik naar Parque dos Reis (PdR) terugging. Ik was nog maar nét binnen, of er werd op de deur gebonkt. Ik opende de deur, en daar stond een vrouw, gekleed in de kleren van Inge. Het haar ondeugend opgeknipt en geföhnd. Bij nadere beschouwing zag ik het; het wás Inge! Dat was snel. In minder dan drie kwartier het haar gewassen, vakkundig geknipt en geföhnd, én naar "huis"gelopen.
Zonder haar haar in de war te gooien is Inge toen sprerziebonen gaan doppen. Inge heeft haar eigen boontjes gedopt, en ook de mijne. Prima boontjes, overigens, in Spanje gegroeid.
Na het diner,dat werd afgesloten met vruchtenyoghurt, heb ik maar meteen dit verslag afgeschreven, op het gevaar af dat er nog iets belangrijks gebeurt, maar als dat zo is, schrijf ik dat morrege dan wel.

Geschreven door John.en.inge.op.reis