Oké, ik geef toe, het klinkt heel opzienbarend. Maar dat valt wel mee, zoals spoedig zal blijken.
Het begon allemaal met mooi weer. Zonneschijn. We keken uit ons kasteeltorentje en zagen zonneschijn alom. Dat was wel een welkom contrast met de pijpenstelen van gisteren. Dus na het volbrengen en afhandelen van de ochtendrituelen besloten we nog maar eens naar Tavira te gaan. Naar het oude gedeelte dan. We reden over "onze" N125 naar Tavira, namen de tweede afslag, zodat we in het westelijk deel van de stad uitkwamen. We vonden een volle parkeerplaats, helemaal afgestampt, maar zagen een Portugees meisje dat aanstalten maakte om achteruit uit de parkeerhaven te rijden. Héél voorzichtig, zachtjes aan, beetje uitsturen, bijna tegen de naastgeparkeerde auto aan. Even voorzichtig terug, en nog eens proberen. Langzaam, voorzichtig, en toen ze eindelijk eruit was gereden bleef ze staan. Even wachten nog. Inge riep naast me: Vooruit meid, je kán het! Dus nóg even wachten. Ze probeerde de veiligheidsriem om te doen, maar die klemde. Even aan trekken, toen bleek de riem tussen de deur te zitten. Deur open, riem los, deur dicht, riem om. Nog even wachten, en daar stoof ze weg met wel 3 km per uur. Maar wij hadden een parkeerplaats!
We besloten eerst een koffie te nemen, en gingen op het terras bij de oude "Romeinse" brug zitten. Bij de tweede pastelaria (één l, sorry voor gisteren) vanaf de brug, want de eerste vanaf de brug was peperduur, zo hadden wij in het verleden geleerd. Een mens is nooit te oud om te leren, en zo kon het gebeuren dat we vandaag weer een ervaring rijker werden. En € 7,80 armer. De tweede vanaf de brug is nét zo duur! Dat leken wel Nederlandse prijzen, stelletje uitzuigers. Maar misschien moet ik milder zijn in mijn oordeel. Misschien had de uitbater wel een dure hypotheek af te lossen, of een dure vrouw, of zo. Enfin, het zij zo. Maar de volgende keer probeer ik de derde vanaf de brug.
We zijn nog een stukje door Tavira gaan wandelen, langs de Gilao, de rivier die Tavira in tweeën splitst, maar die een opzienbarend laag waterpeil had, zeker na de regen van gisteren. Onder de brug stond een man schelpen te zoeken, terwijl hij op de rivierbodem stond. Dat is vooral lastig met hoogwater, de man scheen er vandaag geen last van te hebben. We zagen ook nog twee schildpadden in een fontijn, en Inge en ik streden om het feit of dit wel echte schildpadden waren, of namaak. Tavira is het stadje van de kunstenaars, en we hadden ook een eend gezien met een vis in de bek, en dat bleek óók een keramische sculptuur. We hebben nog even op de "Romeinse" brug zitten zonnen, beetje harde steen, wat steen meestal is. Dus snel verder. We liepen door een straat waar drie Indiase Punjab restaurants naast elkaar zaten, en waar drie man de passanten bij hun respectievelijke tenten naar binnen stonden te praten. En toen kreeg ik een visioen van de dijen van Tavira. Ik kreeg trek.
We liepen terug naar de auto, en reden naar de voorstad van Tavira, Porta Nova. Daar kon je, wisten we Coxas de Frango eten. Kippendijen, van O Sultão. Zo heet die tent, bij de Sultan. Je krijgt daar alles op één groot bord: Rouwkost, bestaande uit sla, tomaat, ui, wortelrasp, rode kool. Rijst met kleine stukjes mie, heerlijk gekruid, patat frites, en dat alles bekroond met een ferme kippendij, in een heerlijke gebonden saus met gekookte groenten, ik onderscheidde sperziebonen, doperwten, courgette, ui en, nog veel meer, wat ik niet kon onderscheiden. 1 drink free, én servet, én metalen bestek. Lang niet gek. Kreeg niet alles in mijn b...mond. Het was té veel, maar man, wat lekker. Op het buitenterras met uitzicht op de zoutpannen gegeten. En alles voor nét iets meer dan de prijs van de koffie van vanmorgen (tweede vanaf de brug).
Daarna snel naar huis, tijd voor een samenscholing van hangouderen. Avenida op dinsdag gesloten, dus naar Fantasy, waar de wijn in iets luxere glazen wordt geschonken, misschien van iets betere kwaliteit is, en iets hoger van prijs. Maar alles binnen de perken. Maar O, die dijen.....

Geschreven door John.en.inge.op.reis