Ja, drie weken alweer, maar we zijn zo ingeburgerd dat het lijkt of we hier al veel langer zitten. Maar de kalender liegt niet. Ik heb nog twee foto's van ons redelijk moderne appartementencomplex Edefício Katavento bijgevoegd, met een binnenpalmentuin op de begane grond en een lichtkoepel op de zoveelste etage, en de vloeren van de galerijen uitgevoerd in bruin-wit marmer. En nu we het toch over appartementen hebben, op de Infante Don Henrique staat een dit jaar gereedgekomen appartementgebouw, naast het gebouw waar Johanneke en Willem hebben verbleven. Plotseling was men bezig daar het nieuwe muurtje af te breken, zodat er een bredere ingang mogelijk werd, en toen werden er allerlei speelhalmachines geplaatst. Dat lijkt me niet zo comfortabel, de hele dag ieoewieoei biep biep biep onder je appartement. De machines waren blijkbaar afkomstig van de lokatie waar het afgelopen jaar een speelhal was gevestigd, voorheen het terras van Sol e Praia. Bij navraag wordt daar weer een restaurant met terras gevestigd. Zo blijft Monte Gordo zich steeds weer vernieuwen temidden van de grijze vakantiebevolking.
De sinaasappelen zijn nog steeds goedkoop, zoal te zien is op de foto. 85 cent per kilo voor ongeëvenaard sappige snappels. Poupe betekent aanbieding, dit om misverstanden te voorkomen.
Het weer blijft halen en brengen, maar er zit een stijgende lijn in de temperatuur en het aantal zon-uren. Inge is van haar verkoudheid af, maar heeft nu een koortslip. Ik ben ook door het verkoudheidsvirus aangevallen, en snuit per dag een keukenrol vol. Dat zal ook wel weer over gaan.
En dan was er natuurlijk onze traditionele jaarlijkse tocht door de bergen naar Cachopo, in het bijzonder het restaurantje Retiro dos Caçadores aldaar, waar Otilia de scepter en pollepel zwaait, met haar dochters Annabel en Carla in de bediening. Samen met Ton en Mary in de Picanto hebben we de reis ondernomen, en toen we in Cachopo aankwamen, bleek Otilio samen met papa in de auto naar Faro te zijn, zodat er niet gekookt werd, en wij dus niet van de onovertroffen zwartevarkenscoteletjes konden genieten. Maar Carla wist nog wel wat Portugese hompen brood met kaas en ham tevoorschijn te toveren, en wat patates frites, zodat het toch nog gezellig werd.
We zijn bij de Eurobar wezen eten, en Inge heeft een zeetong gekozen in plaats van vlees. En raad eens? Ze vond het lekker !
En dan, als ik dit schrijf is het dinsdag, morgen komen Monique en Arthur met de grote zilveren vogel vanuit Amsterdam gevlogen om in alle vroegte te landen in Faro. We zijn benieuwd hoe het hen hier zal bevallen tussen al dat zilvergrijs en geverfd. Maar het weer zit hen wel mee: de vijfentwintig graden worden komende week zeker aangetikt, als je de voorspellingen gelooft.
En donderdag is Mary jarig, dus het feest gaat door.
Tot zover dit tussenbericht.

Geschreven door John.en.inge.op.reis