Kalme dienst de afgelopen dagen.Onze actieradius beperkt zich tot beweging tussen appartement, supermarkt, plankier, dat voortaan Promenade zal worden genoemd, en de plaatselijke café's en restaurants. Af en toe een kort ritje naar de supermarkten in Altura, Vila Real of het Spaanse Ayamonte. Maar het is vooral kalme dienst. Het weer laat zich ook van alle kanten zien, soms hevige regen, maar niet zo hevig als in Lissabon, waar alle kakkerlakken zijn verzopen, soms was het zonnig, met of zonder wind, en de temperatuur schommelde tussen de zestien en tweeëntwintig graden, Soms koken we zelf, nasi met kip, of varkenshaas Stroganoff, de spercieboontjes vielen tegen, soms haalden we kip piripiri of aten we in een van de restaurants een lekkere tong, of amojeias, de overbekende zaagjesschelpen. Ook de steaks zijn niet te versmaden. Hoe de vegetarische medemens hier culinair aan zijn trekken komt, weten we niet, nog niet geprobeerd. Inge heeft nog geen zelfgemaakte groentensoep kunnen maken, er is hier, evenals in Spanje, geen selderij te krijgen. En zonder selderij wordt het een soepzooitje. Daar beginnen we niet aan.
Op een redelijk zonnige dag probeerde ik tijdens een wandeling langs de vloedlijn de oceaan te filmen met mijn fotocamera. Er hing en mooie wolkenlucht, en al filmende had ik nog nét in de gaten dat er een golf het lef had om een paar meter verder het strand op te rollen. Haastig achteruitlopen kon voorkomen dat mijn schoenen nat werden. Het filmpje vertoonde echter wel een merkwaardig einde, zoals te zien valt. [ https://youtu.be/xYwa1iWIs40 ] , [ https://youtu.be/fiusmEAxte8. ]
Klik wel even op het luidsprekertje om het geluid af te zetten, als je ze afspeelt. Afgelopen zondag zijn we nog even naar Faro gereden, naar het oude centrum, met zijn onmogelijk geplaveide straten met grote kieren tussen de kinderhoofdjes. Voorzichtigheid geboden, want enkele jaren geleden verstapte ik me daar, en liep ik een zweepslag in mijn kuit op, waar ik nog maanden plezier van heb gehad. Uiterst voorzichtig bewogen wij ons door Faro, maar Faro was nog geen spatader veranderd. De meeste huizen waren nog wit, de ooievaars zaten nog met jongen op het nest op de kerken (in december!), en de haven lag nog vol met pleziervaartuigen. We zijn neergestreken op een terrasje aan het water voor een kop koffie, maar het waaide te hard om het langer dan een kwartier vol te houden. Het autovrije winkelcentrum lag er stil en verlaten bij, zodat we de thuisreis weer aanvaardden na een MacFlurry.
Inge's zus liet ons weten dat zij, ondanks de pijn aan haar gebroken en gerepareerde pols toch naar MG zal komen, Met een metalen pen en drie schroeven in haar spaakbeen, waarvan ik me niet kan voorstellen dat zoiets úberhaupt pijnvrij kan zijn, zal het wellicht problemen opleveren bij de security op het vliegveld. Als ze maar niet door vier beveiligers tegelijk besprongen wordt bij de röntgenpoort.
Dinsdag zijn, véél te vroeg, Willem en Johanneke aangekomen in MG. Ze zouden pas, zoals mijn agenda aangaf, de vijftiende aankomen, maar zijn in drie dagen van Veendam naar MG gereden, met onderweg het befaamde Zuid-Europese hoosbuientakkenweer. Maar ze hebben het binnen droog gehouden, en we hebben ze hartelijk begroet. Ze waren wel wat vermoeid, maar een goede nachtrust in Hotel MG Spa kan wonderen doen. Donderdag kunnen ze in hun vertrouwde appartement.
Wim en Lydia zullen vrijdag terugvliegen naar Nederland. Voor de terugvlucht Schiphol worden ze om zes(!) uur opgehaald. In naar Hoorn worden ze dan in de middag verwacht. Morgen treffen we ze voorlopig voor het laatst, maar we willen ze nu alvast een goede reis toewensen,
Ook zal Mary morgen onder de scanner gaan. We hopen allemaal op een positieve afloop en wensen haar en Ton veel sterkte toe.
En dan het voetballen. Sommige wedstrijden hebben we in Avenida gekeken, waaronder de kick-out van Nederland, waardoor we van Gaal niet zo vaak meer zien. Jaja, Ieder nadeel hep z'n voordeel. Gisteren hebben we in Foz Atlantida, tijdens een Argentijnse steak wat flarden van Argentinië - Kroatië gezien. Zijn we nog niet van arrogante Messi af. Jaja, elk voordeel hep z'n nadeel, Maar vandaag zaten we thuis naar Marokko tegen Frankrijk te kijken. Sprong de TV opeens op zwart, en gaf geen teken van leven meer. Niets hielp. De donkere dagen voor Kerstmis zijn aangebroken. Misschien kunnen we de finale dan niet meer zien. Jaja, elk nadeel hep z'n nadeel. Maar goed, als we zouden willen, zijn er in MG nog 100 schermen te vinden waarop we de ellende kunnen volgen. Een soort Kerstverlichting, dus.

Geschreven door John.en.inge.op.reis