Na een goed ontbijt - het eerste op onze reis met scrambled eggs en bacon - gingen we op weg. De lucht was grijs, en het was nog een beetje fris, maar dat zou allengs beter worden. Eerst even tanken, waarna we de route aanvingen. Ik zag een bord waarop stond dat we op de Route Eugène Boudin reden. Naar de bekende schilder E.Boudin, een Franse impressionist, die blijkbaar deze weg tot vervelens toe heeft gelopen of gefietst, zo'n 120 jaar geleden. Het was een weg die door welvarend boerenland liep, licht heuvelachtig, maar met weinig opzienbarends, of het moesten de talloze rotondes zijn.Eugène had blijkbaar een andere mening, gezien het grote aantal schilderijen waarop hij het Franse landleven heeft vastgelegd, en in zijn tijd waren er zelfs geen rotondes! Over het algemeen was het wel rustig rijden. De bomen stonden nog niet in het blad, net zoals in Holland, neem ik aan. Toch oogde het landschap vriendelijk, en bovendien probeerde de zon door te breken. Onderweg zagen we wat kasteelachtige bouwsels, en ook wat kerkelijke aandachttrekkers. Met de nodige chicanes kwamen we in Saint-Saturnin aan, een ingeslapen dorpje met een nieuw gebouwde villawijk, waar ons onderkomen voor de nacht was gesitueerd. De Tomtom wist het adres feilloos te vinden, en toen stonden we voor een gesloten hek, waar geen hek was, was een muur. Even aangebeld, en toen opende het hek langzaam, zodat we konden binnenrijden. We zagen een grote, moderne, witte villa, en de eigenaar kwam ons gemaskerd tegemoet. Hij oogde vriendelijk, maar hoe hij mondde en neusde, kon ik natuurlijk niet zien. Hij verstond en sprak een beetje Engels, zodat we het maar met half Frans, half Engels moesten doen. Hij toonde onze kamer, groot en helder, met een Queen size bed. Zag er prima uit. Na ons wat te hebben opgefrist, zijn we de buurt gaan verkennen. Maar er was niet veel te beleven, allemaal al dan niet ommuurde villa's, de meeste zeer nieuw en tamelijk lichtgeel. We kwamen in een brede straat, met wat winkels. Een apotheek, een makelaar, een zuurkoolrestaurant (ook zuurkool om mee te nemen - Choucroute à emporter) en een café/bar waar we een kop koffie hebben genomen, want daar waren we wel aan toe. In de hoek hing een TV, waarop de draverijen met sulky werden vertoond, en waarop gewed kon worden. Maar wij hebben onze koffie opgedronken en zijn zonder kans op de hoofdprijs weer vertrokken, de saaie villawijkweg weer in omgekeerde volgorde lopend. We zijn tegen een uur of half zeven in de auto gestapt, en naar de aan de noordkant van Le Mans gelegen Buffalo Grill gereden, waar we uiteindelijk een entrecote hebben gegeten, nadat we hem naar de grill teruggestuurd hebben, omdat we "bien cuite" hadden besteld, maar waar we met ons vleesmes niet doorheen kwamen. Maar ze hadden hem toen wel perfect gebakken. De entrecots waren zó groot dat inge hem niet, en ík hem nauwelijks op kon. In het donker reden we terug naar onze geliefde villawijk, om een verslag te schrijven en een hotel voor morgen uit te zoeken. Wat het uiteindelijk geworden is , zien jullie morgen in het verslag. Maar het zal wel in de buurt van Nantes zijn, al komt Inge op het idee dat we wat moeten doorrijden, naar La Rochelle bijvoorbeeld.

Geschreven door John.en.inge.op.reis