Vanmorgen kwamen we de lift uit en zagen dat Fatima op de receptie aanwezig was. We raakten aan de praat, en zeiden dat we naar Vila Real zouden gaan. Ze zei dat het morgen Driekoningen zou zijn, wat wel een feestdag is in Portugal, maar in Spanje wordt dit feest uitbundig gevierd met het geven van kadootjes. Niet alleen met de Kerst, maar ook op Driekoningen worden alle Spaanse registers opengetrokken. Maar wij gingen niet naar Spanje, we bleven in Portugal. Bij Angela huurden we een fiets voor één dag, en begonnen met onze tocht over de Bosweg, waar, zo hadden wij in het verleden gemerkt, aan het einde daarvan Vila Real de Santo António ligt. En inderdaad, het lag er gelukkig nog. We fietsten langs de Guadiana richting centrum, en toen we daar waren aangekomen en het centrale plein opliepen, zagen we dat het zwart zag van de mensen, de meesten op hun Paasbest. Of Driekoningenbest. Het bleken Spanjaarden te zijn, die voor Driekoningen in Portugal inkopen kwamen doen, omdat het hier goedkoper was dan óver de rivier. Een aktie die door de plaatselijke middenstand met gejuich wordt begroet. We zochten eerst een terrasje in de zon, en bestelden twee bica's en twee pasteis de nata. In de straat hoorde je het stadsbrede geluidsysteem nog kerstliederen ten gehore brengen. All I want for Chrismas is you. Het terras echter had zijn eigen systeem, waarop tevens kerstliederen te beluisteren waren, Let it snow, let it snow. Even later kwam er een zigeuner met gitaar het terras oplopen, en begon zijn repertoire te spuien. Geen kerstliedjes, maar een onontwarbare brei van valse tonen, maar gebracht met het élan van Joe Cocker mét gitaar. Dat waren drie verschillende geluidsbronnen door elkaar, en ik moest daardoor ineens aan de kermis denken. Maar dan zonder winnen winnen winnen, steeds maar winnen. Maar de bica's en pasteis smaakten voortreffelijk. Plotseling was er een hoop tumult, dat werd veroorzaakt door een stoet van een paar in goudbrokaat geklede figuren, gevolgd door de rest van de plaatselijke bevolking, aangevuld met lui van de linker rivieroever, die met z'n allen over het zonovergoten trottoir kwamen aangestapt. Maar ik keek nog eens goed, het bleken de drie koningen te zijn, want zij kwamen inderdaad uit het oosten, maar ik telde er zes?! Dat was nou écht dubbelop. Er liepen ook zwart geschminkte koningen bij, maar ik zag geen aktievoerders tegen zwarte schmink. Maar goed ook, want dat is toch geen gezicht, een roetveegkoning? Vanwege het gebrek aan protesteerders waren er ook geen blokkeer-alentejo's op komen dagen, zodat alles rustig is verlopen. We zijn daarna Lidl binnengegaan voor de broodnodige mondvoorraad. Daarom hadden we de fietsen gehuurd, om niet met de boodschappen te hoeven sjouwen. Over de bosweg terug met een overbeladen draagtas met boodschappen in mijn fietsmandje, wat het sturen enigszins bemoeilijkte. Zonder brokken kwamen we echter bij het hotel aan, en hebben ons daar tegoed gedaan aan vers brood met kaas, ham en jam. Lekker hoor.
In de middag zijn we naar de Avenida gelopen, waar de hele Dutch Gang een vergadering had belegd. Er werd besloten dat de vereniging weliswaar tijdelijk ontbonden moest worden, omdat enkelen aanstaande maandag al vertrekken (waaronder schrijver dezes) en anderen nog een tot twee of drie maanden zouden blijven. En dat is niet eerlijk verdeeld. Maar, ijs en weder dienende, zullen wij elkaar indien mogelijk aan het eind van het jaar weer treffen aan dezelfde bijeengeschoven tafeltjes. Nadat de vergadering was beëindigd, werd er in gezang uitgebarsten, bekende liedjes van de wandelvereniging, maar gezien de hoge leeftijd van enkele leden, wist niemand de gehele tekst op te diepen. Ook werd er door Bruno een glas rode wijn aangedragen, terwijl Inge juist op dat moment haar hand oplichtte, waardoor Bruno de wijn over Mienekes broek morste. Dat was al de tweede door wijn verkleurde witte broek van Mieneke. Ook moet mij nog iets van het hart. Eén van de obers, die ik de hele vakantie Favio heb genoemd blijkt bij navraag helemaal geen Favio te heten, maar Flavio. Ik was steeds de LLLLLLLL vergeten. Ko maakte mij hier op attent, maar ik had niet de moed om mijn verslagen aan te passen. Maar het was mij destijds verkeerd ingefluisterd. Om het goed te maken heb ik Flavio geleerd hoe hij de bekende oud-Hollandse milde straf van "Broekie lopen" moest toepassen. Je weet het natuurlijk, hoe dat gaat: Je gaat achter de persoon staan, pak hem met de linkerhand in de kraag, en met de rechterhand pak je de broekband. Daarna til je de persoon op, en laat hem op zijn tenen een eindje lopen. Na mijn les liep Flavio rond met een hoog stemmetje te bedienen, maar hij was wel weer een heleboel kennis rijker. Ook wist hij Broekie lopen perfect uit te spreken (maar zoals gezegd met zijn stem in een hoog register). Maar die stem is morgen weer laag, terwijl de kennis hem altijd bij zal blijven. We moesten onze fietsen vóór half zes bij Angela inleveren, maar het was zo gezellig in de Avenida, dat we de moed bijeen raapten en besloten nog wat te blijven, terwijl half zes langzaam verstreek. Uiteindelijk moesten we toch weg, maar Inge had geen zin meer om te koken en we besloten naar Komenkaaza te fietsen voor Kip Piri-Piri . We namen afscheid van de Gang met een "tot morgen" en toen we bij de kippenplukker aankwamen, waren Ko en Mieneke ons voor, en betraden de winkel nét iets voor ons, omdat wij de fietsen nog op slot moesten zetten. Ko en Mieneke kregen te horen "ten minutes" en wij "twenty minutes" terwijl Ko en Mieneke ons slechts 20 seconden vóór waren!
Ik besloot om de twee fietsen bij Angela te brengen, ik fietsend op de ene en de andere aan de hand meenemend. Dat ging fantastisch, ben niet één keer op mijn plaat gegaan, maar Angela was al naar huis. De fietsen in het fietsenrek gezet, op slot met twee kettingsloten aan het fietsenrek geketend, en de sleuteltjes door de brievenbus gegooid, en terug naar Komenkaaza. Ko en Mieneke waren eerder weg dan wij, maar toen onze kip klaar was, zijn we in straffe pas naar ons appartement gelopen, en hebben de kip, die al in stukken was geknipt, op vakkundige manier verder gesloopt en in onderdelen uiteen genomen. Wel vette jatten, maar heerlijk!
Zo kwam onze laatste zaterdag tot een einde.

Geschreven door John.en.inge.op.reis