We hadden met Lenie (van Aad) afgesproken dat ik Inge en Lenie naar Vila Real zou rijden, omdat de dames naar de kapper wilden. Het was de kapper waar Inge vorig jaar ook al, tot grote tevredenheid, was geweest. Daar aangekomen vroegen we of ze geknipt konden worden, maar de kapster (eenvrouwszaak) zei dat er drie personen vóór waren. Ze werkte met een nummertjesautomaat, zoals bij de bakker, en bij navraag bleek dat we morgen om acht uur een nummertje konden trekken, en als we de eersten waren, om tien uur geknipt konden worden. We zijn toen maar een bakkie gaan doen op een terrasje, uit de wind in de zon, en de dames besloten om het dan maar in Monte Gordo te proberen, bij een kapper waar Lenie in het verleden, tot volle tevredenheid, was gekapt. Deze chauffeur heeft beide dames in Monte Gordo afgezet, en is toen nog even geld gaan pinnen, want dat verdampt hier zienderogen, ondanks de lage prijzen. Toch mooi, dat je dat zo gratis uit de muur kunt halen!
De dames kwamen snel, keurig geknipt, gewassen en geföhnd terug. Eerst een bobo'tje gegeten, en daarna weer naar Vila Real voor de boodschappen. We willen zondag boeuf Stroganoff eten, waarvoor we ui, paprika, champions, doperwten, tomatenpuree, room, whiskey en rijst nodig hadden. En rundvlees, natuurlijk. We zijn naar de nieuwe Continente gereden, waar we alleen vlees en doperwten kochten, verder was het onze winkel niet, wat we niet konden weten, want we waren er nog nooit geweest, en zijn we naar Lidl gegaan voor de rest en meer.
In de hotelkamer alles in de koel gezet wat in de koel moest, en hadden dorst gekregen van al dat rennen. Bij Avenida kwamen we Ton en Mary tegen, die juist weg wilden gaan. Ton's oog was al wat geslonken, want hij had van de kamer"meisjes" dé remedie gekregen: smeren met knoflook. Nou, van mij krijgt-ie geen kusje.
Ze moesten er snel vandoor, maar we zien ze zondag weer, want dan helpen ze ons de Stroganoff op te maken. (Daar moet overigens óók knoflook in, maar dat hadden we al in huis). Als Ton het maar niet op z'n oog smeert.
Op het terras zaten Ko en Mieneke uit de wind. We zijn bij ze gaan zitten, en later kwamen er steeds meer bij. Ook Jan en Coby, voor de laatste keer. Morgenvroeg vertekken ze naar Holland.
Het avondeten hebben we genoten bij Copacabana, bij Viktor, de Portugese Belg, of Belgische Portugees, ik begin te twijfelen, Inge karbonade en ik sliptong, met gebakken piepers en snijbonen. We hadden verhalen gehoord dat het eten daar niet meer zo goed zou zijn. Daar hebben we niets van gemerkt, het smaakte oké. Terug naar het hotel was het erg koud in de snijdende wind. Daarna zijn we nog even bij de buren binnengelopen, om ze een goede reis en wel thuis te wensen. Alles was gepakt en gewogen, en gereed om morgen om half vijf te vertrekken. Inge en ik hopen dan nog elk op één oor te liggen. Als ze maar geen takkenherrie maken, want van te vroeg gewekt worden wordt ik chagrijnig......

Geschreven door John.en.inge.op.reis