De auto moest terug naar EPI, de verhuurder. De drie weken waren snel voorbij gegaan. Direct na het ontbijt snel wezen tanken aan het einde van de bosweg in VRSA, want ik moest de auto met volle tank inleveren. Terug bij EPI nam ik bedroefd afscheid van het zwarte monstertje. We hadden samen mooie dingen beleefd en hij had ons facetten van Portugal laten zien die we nog niet kenden, en hij had ons al die tijd trouwe gediend. Ik overhandigde EPI de autosleutel en toen ik naar buiten stapte werd ik plots met de neus op de feiten gedrukt. Hard kwam de wrange realiteit binnen: Ik was weer voetgangertje.
Nog even over de vis die ik gisteren in de Rio Guadiana had gezien. Toen we voor de koffie naar de Avenida Bar gingen, heb ik een foto van de zwarte zeezwemmer laten zien aan een medewerker van de bar, een kleine man in de leeftijd des onderscheids, en hem gevraagd of hij de vis kende. Hij herkende de vis meteen. De vis was, zoals ze hem hier noemden, een Mujo, dat was Algarvedialect, maar in Lissabon noemden ze hem Taxinha. De vis was niet geliefd als voedsel, zelfs oneetbaar. Driftig heb ik op beide zoektermen gegoogled, maar betreft de Nederlandse naamgeving ben ik (nog) niets wijzer geworden. Maar ik blijf zoeken.
Zoals ik hierboven vermeldde zijn we naar de Avenida Bar gegaan, waar de zon doorbrak en ik nog even heen en weer naar het hotel ben gegaan om een korte broek aan te trekken. Toen ik terugkwam zaten An en Mary bij Inge. Ze zouden om vier uur worden opgehaald om naar Rotterdam te vliegen; hun acht dagen zaten er op. Beide zouden ze hier, in Monte Gordo niet terug willen komen. Het zijn danstypes, en in MG is alles mogelijk, maar in de Hollandse enclave is geen dancing te bekennen.
Brood en eieren gekocht voor de lunch, en in de middag weer naar de Avenida Bar. Ik had de korte broek weer verruild voor de lange, want het was weer overwegend bewolkt geworden. Op de weersvoorspelling zag ik dat dat de eerstvolgende dagen ook het geval zou zijn. Hopelijk zitten ze er naast en staat ons een hete week te wachten.
Daarna met Jan en Coby afgezakt naar Embrasse, een Nederlands café, waar ze ook Nederlandse producten verkopen. Ik heb daar nog een zakje Venco boerderijdrop op de kop getikt.
Voor het avondeten hebben we kip piri-piri gehaald, en naar het darten op de tv gekeken.
We hebben niets gefotografeerd vandaag, niet veel ondernomen en dat da's niet erg, daar is het vakantie voor. En de boog kan niet altijd gespannen staan.

Geschreven door John.en.inge.op.reis