Vandaag moesten we boodschappen doen voor het eten morgenavond. Onze overburen Cock & Theo (ook Vlaardingers dus) zijn vanmorgen vroeg in Praia de Lota aangekomen, en komen morgen bij ons eten. Wij willen zelf koken en daarvoor moesten wij natuurlijk inkopen gaan doen. Maar het zonnetje scheen zo lekker dat we eerst iets anders wilden ondernemen. We zijn naar Fuseta gereden. Fuseta is oorspronkelijk een vissersplaats, net als Monte Gordo. Het is gelegen aan het Nationaal Park Rio Formosa, een prachtig natuurgebied met een brede lagune, die zich uitstrekt van Faro tot Tavira, zo'n 60 kilometer lang, en waar zeepaardjes voorkomen, al gaan die snel in aantal achteruit. We hebben langs de waterkant geslenterd, koffie met pasteis de nata gedronken/gegeten en door de smalle straatjes gezworven. Het aanvankelijk kleine vissersplaatsje is door het toerisme flink gegroeid, maar de kern is goed bewaard gebleven. Zo is er het monument van de Bacalãuvisser, en een monument van een vishaak van 1 meter, en heel veel bootjes. Aan een drukke hoofdstraat hebben we aan een tafeltje op een smal trottoir iets fris genomen (twee cola besteld, ze had er slechts één koud, geef dan maar één 7up), en hebben we naar een prachtig Portugees theater gekeken, dat zich voor onze ogen ontrolde. Een oude dame in een grote auto, die half op de hoek parkeerde, zo een zijstraat blokkerend, wat veel commentaar van de plaatselijke bevolking opleverde. Een hond die wel heel erg lang op één plek stond te snuffelen, voor hij zijn poot optilde om zonder druppel te morsen weer weg te lopen. Een oude inwoner die de hoek omkwam, maar iets te veel modronho had gedronken, zodat hij twee keer moest steken om de hoek te ronden. Een Hollander die huis en haard had verkocht, en 7 maanden per jaar in zijn camper in Fuseta vertoefde, maar geen woord Portugees sprak. (Ik moest opeens aan "Ik vertrek" denken.) Het scheen ook dat alle Portugezen die door de straat heen en weer liepen, en zij die een winkel of café bezaten, elkaar goed kenden, wat ze luidkeels demonstreerden. Hele gesprekken werden in het voorbijgaan gevoerd. Op zeker moment zijn we weer naar de auto gelopen en hebben we de reis naar het Spaanse Ayamonte ingezet. Slechts afgeremd door de een-baan-tegelijk-stoplichten bij de brug van Tavira bereikten we de Mercadona, waar we onze broodnodige kruidenierswaren bijeen zochten. Niet alles, want we zijn daarna nog even naar Lidl VRSA gereden voor de rest. Snel naar totel, spullen uitgeladen, en voor een kort bezoek naar Avenida. Kort, omdat we dit keer wél de bloemkool wilden eten, en niet tot morgen laten liggen, want we willen Theo en Cock iets anders voorschotelen, waarvoor we vanavond al de voorbereidingen hebben getroffen. Het Nederlands sprekende horecavolk zat reeds aan de bijeengeschoven tafeltjes, (C&M, T&C, C&N, u allen inmiddels bekend) en wij schoven aan, en bestelden een wijntje. Maar zoals gezegd, hadden we een kort verblijf bij Avenida gepland, dus vertrokken we bijtijds "huis"waarts.
De zon ging rood onder. En u weet: Zon rood onder, water op je donder. Ik hoop dat dat alleen voor het Nederlandse klimaat geldt.
Over de Seamana Santa (Heilige Week) heb ik nog niets gezegd. Misschien morgen.

Geschreven door John.en.inge.op.reis