Inge was eerder het bed uit dan ik. Dat kwam omdat zij een afspraak had met de kapper. Om 11 uur, dus ze had nog twee en een half uur om bij de kapper te komen, vijf minuten lopen vanaf het hotel. Dus ik stond maar op en maakte het ontbijt, met broodjes gisteren bij de Spar gehaald, en een flinke sloot koffie. Toen keek ik naar buiten. Zonneschijn! Lenie had de regen inderdaad mee naar het noorden genomen, maar ik vertrouwde daar nog niet helemaal op, dus toen Inge en ik naar de kapper liepen, was ik gekleed in lange broek. Bij de kapper aangekomen stond de kapster al in de ontvangsthouding, we bespraken wat er moest worden gedaan, we betaalden haar vooruit, Inge nam plaats in de stoel en meteen werden haar haren gewassen. Ik verliet de zaak en besloot een stukje door Monte Gordo te lopen. Ik liep de Infante Dom Henrique naar het westen bijna helemaal af, sloeg rechtsaf de kleine straatjes in, en ik bevond me niet meer in het toeristische gedeelte, maar in, wat men meestal het vissersdorp noemt, al wonen er meer dan vissers. Maar het gaat heel gemoedelijk. Twee mama's hadden een drukke conversatie, elk aan een andere kant van de straat uit het raam hangend, Iemand hing de was te drogen op de straat, en ik kwam langs een huis waar een valkparkiet in een kooitje in het zonnetje op ooghoogte onder het raam hing. (dat zijn1 + 4 bijwoordelijke bepalingen van plaats). Omdat ik vroeger een valkparkiet heb gekend, die kon praten, knoopte ik meteen een gesprek met hem aan. Eerst in het Nederlands, later in het Steenkolenportugees. Uit het feit dat hij mij niet tegensprak, maakte ik op dat hij het volkomen met mij eens was. Verder liep ik weer, tot mijn pad de hoofdstraat kruiste, daar waar de Chinees met nieuwe eigenaar gesloten op het hoekje zat te zijn, ik boog af, en liep naar Fantasy, waar ik een tafeltje in de schaduw nam. Bezweet ging ik zitten. Het was inmiddels 21 graden geworden in de schaduw, dus ik koelde maar langzaam af. Daar kwamen Willem en Johanneke aangelopen, ze waren eropuitgetrokken om in VRSA naar de boosterprik te informeren, en kwamen nu wat te drinken halen bij Melissa. Maar ze wilden wel in het zonnetje zitten, dus verkaste ik maar met hen mee, ik was ondertussen al aardig afgekoeld, dus de re-heating kon een aanvang nemen. Inge belde, ze was klaar. Ik zei waar ik was, en ze zou ook naar Fantasy komen. En met een kort koppie verscheen ze even later op het terras. Ze oogstte veel bewondering voor haar kapsel. Straks terug in Holland, kan ze waarschijnlijk niet naar de kapper vanwege de lockdown. Inge en ik besloten even een stukje te gaan rijden, en Johanneke opperde het idee dat we naar de Barragem de Odeleite konden gaan, het stuwmeer voorbij Castro Marim. Omdat ik dat eigenlijk al een tijdje wilde, besloten we het plan uit te voeren.Ik trok mijn korte broek aan en voerde het dorpje Montinho in op mijn TomTom, en we begonnen de reis door de heuvelachtige donkere binnenlanden van de Algarve. Mooi stukje natuur, als je de aangeplante pijnbomen als natuur meerekent. De wegen werden steeds smaller, maar ik reed langzaam en voorzichtig over de bochtige weg. Op en neer met onoverzichtelijke bochten ging het. Het was gelukkig wel geasfalteerd, dat rijdt een stuk rustiger. Het stuwmeer lag er mooi bij en ik maakte wat foto's. Verder ging het weer, tot we bij Montinho kwamen, en ik niet zag of we een erf opreden, of een weg naast het huis. Mijn TomTom gaf het echter prima aan, en we waren nét door het dorpje, toen het asfalt ophield. Onverhard ging de weg verder, maar ik besloot de auto te keren en te parkeren, en te voet een stukje verder te lopen. Van het stuwmeer was niets meer te zien, maar toen we verder liepen, zagen we het liggen, ver weg in de diepte. We bewonderden de natuur, diverse bloemen stonden te bloeien. 28 december! Een composiet, Steenraket of zoiets en gele Oxalis. Ook paddestoelen en korstmossen. We keken onze ogen uit bij het zien van deze dichtbij- en vergezichten. Er heerste een serene stilte, slechts onderbroken door het zingen van een leeuwerik. 28 december! Omdat het te ver was, om naar het stuwmeer af te dalen, en omdat we daarna ook weer naar boven moesten klimmen, zijn we maar naar de auto teruggelopen , hebben de navigatie op Monte Gordo ingesteld, en zijn uiteindelijk via de stuwdam en Vila Real teruggereden. Meteen naar Fantasy, om daar eerst een tosti te eten. als lunch, maar wel om 4 uur. Onze Duitse, Veendamse en Amsterdamse vrienden waren ook vertegenwoordigd, Onze Renessense vrienden en Rotterdamse Lenie werden gemist, en het zonnetje begon langzaam te dalen. Het werd meteen frisser, en we deden onze vesten en zo aan.We gingen terug naar het hotel, waar we laat nog, dus zeer deftig, hebben gegeten. Zalm met asperges, en de van Barry gekregen patatas bravas. Erg lekker, Barry, nog bedankt.
En zo was de dag weer ten einde gekomen. Hopelijk morgen wéér zo'n mooie. Volgens de weersvoorspelling moet dat kunnen.

Geschreven door John.en.inge.op.reis