Het was nog pikdonker toen de telefoonwekker met zijn zoetgevooisde klanken mijn trommelvliezen verpestte. Tien voor vijf. Nog even koffie gezet, en toen naar beneden, waar wij om vijf voor half zes als enige gasten van hotel Alba werden opgehaald door een minibus. We haalden bij andere hotels nog wat mensen op, zodat de bus vol zat, en de chauffeur, die bang was dat wij het vliegtuig zouden missen, met een bloedgang over de tolweg naar Faro reed. We hadden nog ruim de tijd voordat we wisten vanaf welke gate we zouden vertrekken. Ja, is het toch nog zover gekomen. De dag van de terugreis, die bij Primavera als een volledige vakantiedag telt, terwijl we vanmiddag om twaalf over twaalf al waren geland, en de lunch in Rotterdam in een Portugees restaurant zouden hebben kunnen gebruiken. Maar dat hebben we niet gedaan, want André, mijn buurman, die ons vliegtuig had zien overvliegen, stond op de Kiss & Ride al op ons te wachten. We reden de weg naar Vlaardingen, en de omgeving kwam mij vaag bekend voor. De voordeur zat nog in ons huis, en nadat we die geopend hadden, en de koffers (60 kg) binnen hadden gezet, waren we thuis. We liepen direkt door naar de tuin, die volstond met tulpen die hun beste tijd gehad hadden. Dat was het offer dat we moesten brengen omdat we eind maart op vakantie moesten. De tulpen hebben we dit jaar niet in volle glorie kunnen aanschouwen, maar Yolanda, onze buur heeft een mooie foto van de tulpen gemaakt, en naar ons in Portugal opgestuurd.
Yolande had nog meer gedaan. We hadden honger, want niets anders gegeten dan een gevulde Transavia koek, en iets anders waag ik me niet meer aan, aan boord. Yolanda had brood met kaas en melk voor ons gehaald, dat we heerlijk hebben verorberd. Mijn auto, die 25 dagen onder een boom had gestaan, zag er niet meer uit, zodat die eerst even is gewassen. Inge draait momenteel de ene was na de andere, en ik ben maar aan het laatste verslag begonnen, dat nu klaar is.
Ik groet vanuit een bijzonder zonnig Vlaardingen de achterblijvers aan de Algarve, Cor en Gerda haha Narda (Haarlem), en mijn overburen Cock en Theo (Vlaardingen). Theo, ik zal af en toe een foto van je tuintje sturen, het staat er prachtig bij. En natuurlijk Ton en Mary (Hellevoetsluis), die nog twee daagjes langer mogen blijven voordat ze huiswaarts keren. En Coby en Theo (Maarsbergen), die nog iets langer mogen blijven. Allemaal nog een fijn verblijf gewenst.
Ik groet ook onze mede-lotgenoten, die vandaag ook naar huis moeten. Ko en Mieneke (Amsterdam), goede reis vanavond. Maar u hoeft geen medelijden met ze te hebben, hoor. In no time zitten ze alweer op Kos. Grrrr.
Ik groet ook de mensen die ons hebben geholpen Monte Gordo onveilig te maken, en die al weer een tijdje thuis zijn. Lenie en Aad (Rotterdam) die voorlopig even genoeg van Monte Gordo hebben gezien, en Johanneke en Willem (Veendam) die met de auto de heen-, en terugreis hebben volbracht. Willem het overgrote deel slapend. (Willem word wakker!) En Wil en Hennie (Putten), waarvan ik niet weet of ze ooit van Gran Canaria zijn teruggekeerd.
Ik groet ook de volgers van mijn blog, en ik bedank ze voor de belangstelling die ze getoond hebben.
Ik bedank allen die reacties geplaatst hebben, alsmede alle Portugezen die ons verblijf zo aangenaam hebben gemaakt.
Hopelijk allemaal tot ziens.

Geschreven door John.en.inge.op.reis