De bedden in het Strasbourger Hotel waren prima, dus uitgerust werden we wakker. Alleen het zonnetje liet verstek gaan. Was het gisteren nog negenentwintig graden, vandaag stond de verwachting op negentien graden, hetgeen, zoals de oplettende lezer gezien zal hebben, toch al gauw om en nabij de negen graden verschil is. De lucht was inderdaad betrokken, en er zou kans zijn op regen. Maar dan eerst maar ontbijten. De ontbijtzaal op de begane grond was redelijk goed bezet, maar al die mensen hadden het buffet bijna leeggeroofd, dus moesten we even wachten tot het brood en de croissants waren aangevuld. Het was er allemaal, zelfs een gekookt eitje en pancakes, maar het was niet overvloedig te noemen. Maar goed, alles bleek gewoon binnen te houden te zijn, en de koffie was prima.
We vertrokken uit het hotel op weg naar de tramhalte, ca. tien minuten lopen. Onze kaartjes, gisteren aangeschaft, waren nog geldig. Niet dat we deze dagen enige controle hebben meegemaakt, maar het was toch een geruststellend gevoel. We stapten uit, net als gisteren, op het plein dat de naam droeg "Homme de Fer" - IJzeren Man. Achteraf heb ik nog nagezocht waar de naam vandaan kwam, van een 17e eeuwse smid, die een ijzeren beeld als reclame aan de gevel had gehangen. Het beeld is vervangen door een nieuw, en zou er nog steeds moeten hangen, maar het is ons niet opgevallen. Het plein was, nèt als gisteren, weer druk. Zakenlui, winkelende burgers, toeristen, zwervers, zakkenrollers en schooljeugd krioelden door elkaar en langs de bedelaars. Die krioelden niet, maar zaten stil met een koffiebekertje in de hand. De hele stad was druk. De huizen in de binnenstad hadden een apart karakter, en verrieden een rijke geschiedenis. Onze ogen uitkijkend, maar met de hand op de knip liepen we naar de wijk Petite France (Klein Frankrijk), zeer gezocht en bezocht door toeristen, vanwege de vele middeleeuwse vakwerkhuizen. Omdat wij ook toeristen waren, schikten we in ons lot, en liepen de formele route door de wijk. Zeer lieflijk en gezellig allemaal. De wijk, met veel water en watermolens deed goede zaken. De meeste huizen waren omgetoverd tot winkels of restaurants, die aan het einde van de ochtend allemaal aan het openen waren. We hielden Petite France voor gezien, en liepen weer het oude centrum in, waar we voor een Grand Café op het terras plaatsnamen. Onder een parasol, want af en toe viel er een drupje regen. Dat was ons beloofd, dus het kwam niet als een verrassing. We zagen ook nog diverse kerken. Genoeg daarover. Omdat de regen toch nog meeviel, zijn we weer verder gaan lopen. Stap voor stap gleed Straatsburg onder onze voeten door, en kregen we een stijve nek van het omhoog kijken. We hebben nog een pistolet jambon met koffie in een tent die pistolets en koffie verkocht, en even later waren we alweer op pad.
Ik werd nog gebeld door mijn specialist met de uitslag van mijn bloedanalyse. Alles helemaal goed. En voort ging het weer. Op de Place Kleber was markt, en we gingen nog even een shopping center binnen, waar we een HEMA vestiging zagen (zonder worst). Wel hadden ze een zak drop met Nederlandstalige opdruk. Die hebben we toch maar aangeschaft. Op weg naar de IJzeren Man zagen we in een portiek bij een warenhuis een stapel bedde(n?)goed met een hele familie ertussen, die daar lag te slapen. Is dat niet gek? Het was nog geen bedtijd!
Maar; conclusie: Strasbourg vonden we een stad die best het aanzien waard is. Met de zon is het nog beter, natuurlijk. Denk ik. Gezellig, rommelig druk, met gewone mensen, een rijk verleden. En, o ja, Ik zit op de foto naast een Albert Schweitzer. Hij deed geen bek open. En, o ja, die boom, dat is een Ginko. Heb ik ook in mijn tuin staan, maar dan een schaalmodel 1:20. En, o ja, dat rode gebouw is een school. Het gebouw was, toen wij het passeerden, nog geheel compleet, mét kindjes.
Omdat onze tramkaartjes tot 17:00 uur geldig waren, zijn we op tijd naar het hotel gegaan, om de dag verder relaxend te vervolgen, en de reis voor morgen uit te stippelen. Gelukkig kunnen we zittend uitstippelen, en onze moede voeten wat rust gunnen. Morgen gaan we naar Colmar, een klein stukje, maar wel via wat wijndorpen, die voor wat oponthoud zorgen, tenzij het zo hard regent dat we niet uit durven stappen.

Geschreven door John.en.inge.op.reis