Het moest er een keertje van komen. We wilden Lenie ontvoeren naar Spanje. Dus na het ontbijt zijn we via VRSA naar Ayamonte gereden. Op de brug over de Guadiana grensrivier, waaraan nog steeds wordt gewerkt, is half afgesloten. Max 50 km p/u, en het stond vol met file van Spaanse toeristen, die voor het verkooppunt van de Portugese tol-apparaten in de rij stonden. De rij stond tot ver in Spanje, en dat beloofde wat voor de terugtocht vanmiddag. We kwamen er achter dat het de dag van de Spaanse constitutie was, de meeste Spanjaarden waren vrij, en veel van hen wilden blijkbaar een lang weekend in Portugal doorbrengen. We reden zonder problemen naar de parkeerplaats aan de haven, waar een Spanjaard druk gebaarde dat hij een vrije parkeerplaats had gevonden. Dan hoefde ik niet te zoeken, en ik parkeerde op de aangegeven plaats. We stapten uit, en de Spanjaard, die mijn Portugese kenteken had ontwaard zei "obrigado" toen ik hem een Euro toestopte voor zijn diensten. Hij had natuurlijk ook "dankjewel" kunnen zeggen, maar hij wist natuurlijk niet waar de rare mensen vandaan kwamen. Later op de dag toen we de auto weer ophaalden, stond hij er nog, en wees op de auto die ik zo professioneel had geparkeerd, en zei "no problem" om te onderstrepen dat hij zo goed op mijn auto gepast had. Ik zei "gracias, señor" en hij lachte van oor tot oor. Maar we waren eerst naar het centrale, met palmbomen en mozaiekmuurtjes omzoomd pleintje, en de belendende wirwar van straatjes gelopen. Eerst kochten we bij een parfumerie de befaamde zwarte zeep, die naar de befaamde en wereldberoemde olijfgroene zeep rook. Ook wat parfum, nog wat gelopen en gekeken, in het kerkje hebben de dames een kaarsje gebrand à 20ct. , maar het elektronische kaarsje wilde niet branden. Toen kwam de koster en wees mij een schakelaar onder de kaarsenbak, die ik zelf moest omzetten. Daarna gingen we weer naar het palmenpleintje om wat te drinken. Heerlijk zonnetje hebben ze in Spanje, zeg. Daarna (zie boven) naar de auto om naar de Mercadona supermarkt zijn gereden, want vanavond moeten we ook eten. Gesloten; dia de constitucion. Toen doorgereden naar Lidl. Gesloten; dia de constitucion. Dat zette geen zoden aan de dijk. Noodgedwongen moesten we naar Lidl VRSA rijden. Dus achteraan aansluiten en invoegen op de snelweg. Gelukkig moesten de Spanjolen naar dat kantoortje, en hadden zich aan de rechterkant van de weg opgesteld, zodat ik er met een bloedgang langs kon, als dat had gemogen. Boodschappen bij Lidl gehaald, en naar huis. Soep met stokbrood gegeten. Daarna in de zon op het balkon gezeten, en om drie uur was het borreltijd.We schoven bij Avenida aan bij Ko en Mieneke en Wim en Lydia.Later viel alles weer op zijn plaats met de komst van Barry en Gerda, Hennie en Wil, Ton en Mary. Avenida vulde zich tot de nok, en het werd toch nog gezellig. Ik zal niet alle privé gesprekken vermelden, want daar heb ik ook niet alles verstaan. Het werd kouder, en we moesten nog eten. Lidl-bloemkool met kip en zo. Eerst nog even koken, ijs toe en toen uitbuiken. Ik was uitverkoren voor de afwas, waarbij ik bijna mijn handen verbrandde aan het hete boiler water. Toen TV en naar bed. Inge en ik zijn allebei verkouden, dus het zal mij benieuwen wat de nacht brengt.

Geschreven door John.en.inge.op.reis