Vandaag zitten de eerste drie weken overwinteren er op. Het lijkt een dooddoener, maar ze zijn voorbij gevlogen. En tegelijkertijd hebben we nog maar drie weken te gaan, in de wetenschap dat, zoals de oplettende beschouwer zal hebben berekend, de winter over 21 dagen nog niet geheel zal zijn beëindigd. Sterker nog, de winter begint pas over zes dagen, dus wat we tot nu hebben gedaan is overherfsten. Maar we zullen het ermee moeten doen, en dat gaat best wel lukken.
Vanmorgen: O, wat nu gedaan, en waar nu naartoe gegaan?
We zijn toen voor Huelva gezwicht, dat 50 km ver in Spanje ligt.
Onze buurvrouw was daar vorig jaar met vriendin en veel regen, weliswaar,
En vond er niet zoveel te beleven, maar vandaag was ons veel zon gegeven.
Dat verandert toch het perspectief, dachten wij, misschien naïef.
Dus toch, dat hadden wij nog nooit gedaan, zijn we toen Huelvawaarts gegaan.
Nou, toen we Huelva binnenreden, viel het ons op het eerste gezicht niet tegen, het was een volwassen stad die zich voor onze ogen ontvouwde. De auto in een parkeergarage gezet, en toen de stad geënterd. Het was zonnig en druk, de Spanjaarden hadden hun zondagse kleren aangetrokken, en liepen met hun families te flaneren. In de schaduw, met een koude wind was dat geen lolletje, maar zodra je in de zon liep, moest het vest uit. Veel palmbomen en cactussen, en ons viel de bijzondere architectuur op (veelal Art Deco) van de kantoorgebouwen en woonflats. Er waren ook veel eettentjes, die in de middag allemaal vol zaten. Blijkbaar eten de Spanjaarden op zondag niet thuis, zeker niet als de zon schijnt. We hebben nog wat kerken gezien, waarvan er één open was, maar waar op dat moment een kerkdienst plaatsvond. De kerk was zó vol dat de gelovigen tot in het voorportaal stonden te bidden. We hebben ze toen maar met rust gelaten.
Maar hier bleek dat de buurvrouw weer eens gelijk had gehad. Veel was er niet te beleven, dus na een hapje eten zijn we maar weer vertrokken. We kwamen nog langs een park, waarvoor we een brede trap moesten beklimmen. Maar behalve wat bougainvillea's was het erg betegeld en kaal.
Op de heenweg hadden we het al gezien, halverwege het traject zagen we een afslag naar Villablanca. We besloten toen om Villablanca op de terugweg aan te doen. Het was een geheel wit dorp (zoals alle dorpen in de buurt, inclusief Portugal) maar ook hier was het druk, en om een plaatsje voor de tuut te vinden, reden we het dorp per ongeluk weer uit. Toen zagen we in de verte boven de bomen een kerk uitsteken, en zijn daar toen naartoe gereden. Ermita de Sta. Maria la Blanca. Een mooi kerkje, eenvoudig maar spierwit, in een mooie beboste omgeving. Wat foto's gemaakt en toen weer naar het dorp gereden, want we hadden trek in koffie. Een parkeerplek gevonden, en naar het door hekken afgezette dorpsplein gelopen. Er was een soort kerstmarkt met streekproducten zoals worsten en kazen, maar ook mandenvlechtwerk en dergelijke. Koffie kon alleen gedronken worden in de schaduw, dus vlug weer verder richting Portugal.
We hebben in het hotel zelf maar koffie gezet, en ons dat, gecombineerd met een stuk chocoladetaart, goed laten smaken. Trek in avondeten was daarmee wel de grond in geboord, dus we hebben het daarbij gelaten. Maar de taart zullen we er morgen wel af moeten lopen. Dat gaat lukken, de weersvooruitzichten zijn picobello.

Geschreven door John.en.inge.op.reis