Het weer verandert niet. Nog steeds geen wolkje aan de lucht, alleen de wind waait niet meer uit het noorden, maar uit het oosten. Maar in de ochtend nog steeds koud, dus lange broek aan. We zijn eerst fietsgewijs naar VRSA gereden voor het broodnodige brood en andere levensbehoeften. In oostelijke richting, dus gore tegenwind. Windkracht 4 = geen plezier. Maar het zou snel warmer worden. We zijn teruggereden via de bosweg, enigszins beschut door de prachtige dennen en waar mogelijk met windje mee.
In het hotel teruggekomen hebben we ons omgekleed, korte broek aan, om de zon de gelegenheid te geven de melkflessen wat bij te kleuren, en hebben we ons naar de 3 Zets begeven: Zon, Zee en Zand. Op het strand zijn we met de Nordic walking poles en op blote voeten langs de vloedlijn gelopen, onze voeten af en toe overspoeld door het redelijk op temperatuur zijnde zeewater, de snelle drieteenstrandlopertjes voor ons uitlopend. Het was hoogwater, waardoor het bij eb soms 150 meter brede strand was teruggebracht tot 10 meter. Maar dat was breed genoeg voor ons, zelfs als we naast elkaar liepen. Weinig schelpen gezien, maar die gaan we nog weleens bij laagwater zoeken. Op dit gedeelte van het strand heb ik vorig jaar zelfs een paar fossiele schelpen gevonden, die nu een plaatsje hebben gevonden thuis in een vitrine.
Toen we moegelopen waren, hebben we op een duintje de meegebrachte lunch genuttigd, genietend van de nu warme zon en het geluid van de branding, wat ons deed verzuchten dat we het toch zo slecht niet hadden. Terug in Monte Gordo zijn we weer op ons terrasje gaan zitten. Dit terrasje wordt gefrequenteerd door Hollandse pensionado's, die voor 50% van de winterbevolking van Monte Gordo uitmaken. Tot mijn schrik zag ik dat de naam van de tent "Sol e Praia" was, en niet "Sol y Praia" zoals ik eerder heb gemeld. Maar de amandellikeur en het winterzonnetje waren er niet minder om.
De foto van het strandlopertje heb ik van internet geplukt; zelf kon ik zo'n opname niet maken; in de felle zon kan ik niets onderscheiden op mijn cameradisplay.

Geschreven door John.en.inge.op.reis