De wekker was gezet voor 7 uur. Vandaag moesten we Lenie van het vliegveld ophalen. Ze zou om 07:10 uur van Rotterdam wegvliegen, en om 09:50 uur op Faro aankomen. Ik was om 6 uur al uit de veren, ik keek op mijn telefoon,en zag dat Monique had geappt. Monique zou Lenie voor dag en dauw naar Zestienhoven brengen.
Ze had geschreven dat ze Lenie had weggebracht, maar dat haar vliegtuig vertraging had opgelopen. Barry en Gerda, die in hetzelfde vliegtuig reisden, hadden hetzelfde oponthoud. Later hoorden we wat er aan de hand was: De flap (?) deed het niet, de wc deur ging niet open, en er liep een kat los door de cabine, die in een onbewaakt ogenblik de kuierlatten had genomen. De passagiers waren al ingestapt, maar moesten het vliegtuig verlaten. Ze zijn uiteindelijk met een andere kist twee uur en een kwartier te laat vertrokken. Gelukkig maar dat we op de hoogte waren gebracht, anders waren we mooi te vroeg geweest. We waren wat later weggegaan, zodat de zon de kans had gekregen wat warmte ten toon te spreiden, en hadden de auto op P2 gezet, en in de vertrekhal naar de deuren gelopen, waardoor de passagiers naar buiten komen, en we door een suppoost met functionele bevoegdheid terug werden verwezen naar een dranghek 50 meter verderop, dat we eigenlijk niet hadden mogen passeren. Waarom niet is mij niet geheel duidelijk. Na een tijdje wachten zagen we Barry, Gerda en Lenie aankomen lopen. Barry en Gerda gingen met de shuttlebus naar Casablanca in MG, en Lenie mocht met ons mee. Ze was nog tamelijk fit ondanks de lange ochtend die al achter haar lag. We legden haar koffertje in de kofferbak, en de lange ochtend lieten we liggen waar die lag. We reden naar Monte Gordo over de A22, en hebben in het Roze Kasteel eerst even geluncht. Daarna hebben we Lenie de zee laten zien. Maar die was er helemaal niet, wel de oceaan, die zich kalm achter de eblijn had teruggetrokken. Over het plankier liepen we naar Evelinho, waar we achter glas, maar toch nog in de tocht wat hebben gedronken. Een koude wind stond vanuit de oceaan; de zon was verscholen achter dikke wolken. We zijn toen gedrieën, Lenie tussenin, naar Avenida gelopen, waar Ko en Mieneke al zaten, samen met Gerda en Barry. Ko leek een beetje beteuterd, omdat de donderdagaanbieding van Avenida, de jarre (karaf) van 1 liter rode wijn was afgeschaft. Maar Ko kan tevreden zijn, net als ikzelf, want later heb ik Cristina, de eigenares licht vermanend erop aangesproken, en zij heeft beloofd om de traditie weer in ere te herstellen, met ingang van volgende week donderdag. Mooi. Ik hou van tradities. Maar ook van verandering. Daarom ben ik zo gespleten, denk ik. Enfin, Lenie voorgesteld, niet aan Barry en Gerda, want zij hadden elkaar al op Zestienhoven ontmoet. Later kwamen Ton en Mary ook aanwaaien en hebben we het toch nog gezellig gemaakt, ondanks de frisse buitenlucht. Op zeker moment zijn Inge, Lenie en ik naar de frisse binnenlucht van Avenida verhuisd voor een kleine avondmaaltijd, waarna we weer naar huis zijn teruggekeerd voor een rustige kasteelavond.

Geschreven door John.en.inge.op.reis