Bij het openschuiven van de gordijnen deze ochtend zagen we dat het zonnetje zijn best deed om er een mooie dag van te maken, maar het was nog geen kortebroekenweer, want er stond een koude wind. Dat voelden we op het balkon. Dus lange broeken aan.
Mijn nicht Kitty had ons enige tijd geleden bericht dat haar vriend Frans, fotograaf, een foto-expositie had in een cultureel centrum in Olhão. De expositie zal worden beëindigd op 6 december, dus moesten we voortmaken, als we die nog wilden bezoeken.
Eerst koffie met cake bij Fantasy met Jan en Coby, en daarna op de fiets richting treinstation. Niet helemaal naar het station, want daar mogen we van de fietsenverhuurder, vanwege de welig tierende fietsendiefstal, de fietsen niet op deze geïsoleerde plek stallen. Begrijpelijk, want het station ligt aan het eind van een doodlopende weg, waar het geteisem, gespuis en uitschot van de richel vrij spel heeft. Dus de fietsen gestald op de rotonde aan het begin aan de doodlopende weg, de doodlopende weg naar het station afgelopen, en plaatsgenomen op het perron. Na enkele minuten kwam de trein uit tegengestelde richting op het station aan, en de conducteur stapte uit, liep op ons af, en vroeg wat onze reisbestemming was. Wij zeiden dat we naar Olhão moesten, waarop hij ons vroeg in de trein plaats te nemen, en mee te rijden -in de verkeerde richting- naar het volgende station Vila Real, en, omdat de trein niet meer terug zou rijden, vanuit Vila Real de bus naar Olhão te nemen. In de bus konden we een TREINkaartje kopen, en kwamen na een reis die veel langer duurde dan met de trein in Olhão aan. Inmiddels hadden we trek gekregen, dus eerst maar even een tosti hamkaas met koffie genuttigd op een terrasje langs de weg naar het cultureel centrum. Op hetzelfde terrasje zat een Italiaan, die, toen hij in de gaten kreeg dat we Hollanders waren, honderduit vertelde over de prachtige Hollands tulpenvelden die hij wenste te bezoeken, Welke maand moet ik daarheen, vroeg hij. April, mei, zei ik, maar ik heb geen idee.
Op naar het cultureel centrum, dat om twee uur in de middag open was gegaan. Wij waren om vijf over twee aangekomen, dus moest een dame voor ons het licht aandoen, gelukkig maar, want in het donker zagen we niets. De foto's waren wel mooi en apart, en allemaal van bomen. De foto's waren onder andere genomen in Nederland , maar ook aan de Algarve. Frans Verschoor, de fotograaf had iedere boom in een omtrekkende beweging vanaf een aantal punten (12 of meer) gefotografeerd en al die beelden gecombineerd, wat een bijzonder, bijna abstract resultaat gaf. De foto's kostten tussen de 400 en 700 Euro, maar dat had ik niet op zak. Er zijn overigens dagen dat ik dat niet op zak heb. We zijn nog even zonder foto Olhão ingelopen en hebben nog even op een bankje aan de lagune in de brandende zon gezeten. Was het toch nog kortebroekenweer geworden. Eventjes maar.
Daarna snel weer over dezelfde weg richting station gegaan, de Italiaan zat nog op zijn terrasje, en met de trein in de goede richting naar Monte Gordo gereden. Onderweg zag ik een boom die grote gelijkenis vertoonde met die uit het cultureel centrum. Snelle kiek door het vuile raam van de voortrazende trein gemaakt.
Nog even langs Avenida gefietst, daar zat nog een bups mensen, dus zijn we even aangeschoven. Toen het te koud werd zijn we, via de buurtsuper voor de noodzakelijke mondvoorraad, naar ons hotel teruggekeerd.
.

Geschreven door John.en.inge.op.reis