Nog nooit, in alle jaren dat ik in Portugal kom, heb ik zo'n slecht weer meegemaakt als vandaag. En ik heb toch best wat buitjes meegemaakt. Vannacht waaide het al heel hard, althans zo klonk het, want ik ben niet proefondervindelijk op het balkon gaan staan. Toen ik opstond, en vanuit het raam figuurlijk een blik op de hemel wierp, zag ik alleen maar grijs. Overal egaal grijs. En het regende.
Je kan natuurlijk niet binnen blijven zitten, dus de regen trotserend, tegen de harde westenwind in lopend, zijn we koffie gaan drinken in de Avenida. Daar zag het ook al grijs. Van het publiek. Het personeel probeerde met een glimlach en wat grapjes de aanwezigen toch nog vrolijk te stemmen, wat maar gedeeltelijk lukte. Na de koffie ging ik afrekenen, en Cristina (de jongere, en serveerster) zei me : Vanavond jarre de vino, wijn per kruik, want het is donderdag. Ik zei dat ik dat bij Inge op facebook had gezien, en toen moest Cristina (de oudere, en eigenaresse) lachen. Ik had er twee weken geleden bij haar op aangedrongen de traditie van donderdag-wijnfeest weer in ere te herstellen. Ze had toen beloofd dat te zullen doen, en had dit op facebook kenbaar gemaakt. We verlieten de Avenida, het was even gestopt met regenen, en liepen via een omweg, langs het onderkomen van Ko en Mieneke. Geen kip te zien. Toch nog even de benen strekken. U kent het spreekwoord "Je moet de benen strekken als het droog is" Nog even langs de Spar voor verse melk, en de Alameda overstekend naar huis, voor de lunch. Het was inmiddels weer gaan regenen. We vernamen dat in het Spaanse Huelva, zo'n 45 kilometer hemelsbreed verderop, de auto's door de straten spoelden. Lekker dan. Gelukkig bleven hier de auto's waarin niet werd gereden op hun plaats staan.
Om half drie hebben we de knoop doorgehakt, en zijn we naar Avenida gelopen, voor het wijnfeest. Daar was nog geen bekende, althans, dat dachten we. Want Ton en Mary zaten al achterin met wat andere mensen en de rug naar ons toe, wat we later ontdekten. Wilem en Johanneke kwamen al snel, en later ook Ko en Mieneke. Onderwijl was er een wolkbreuk losgebarsten, en waren we blij dat we binnenzaten, toen ook Hennie, zonder Wil binnenkwam. Hij verklaarde desgevraagd dat Wil naar de pedicure was, maar toen Wil maar lang wegbleef begon Hennie zich toch ongerust te maken. Gelukig kwam Wil even later lichtvoetig binnenhuppelen. De pedicure had haar klaarblijkelijk goed gedaan. Ondertussen hadden wij ons te goed gedaan aan de donderdagaanbieding, behalve Willem, die iedereen wijsmaakte appelsap te drinken uit een cognacglas. En Johanneke water. Het werd nog heel gezellig, en we hebben nog veel gelachen, maar het is me niet gelukt daar nog veel steekhoudende foto's bij te maken.
Terwijl ik dit schrijf, het is nu middernacht Portugese Tijd, gaat het nog steeds tekeer dat het een aard heeft. De verwachtingen voor morgen zijn niet veel beter.

Geschreven door John.en.inge.op.reis