We zijn vandaag een stukje met tautootje gaan rijden. Het was prachtig weer. We zijn eerst naar Santa Rita gereden en zo weer noordwaarts de bergen in. We kozen een weg die snel wat smaller werd, en even later nog wat smaller werd, en de weg toen één auto breed werd, langs valleien en afgronden waar we geen notie van konden nemen, want Inge en ik moesten op de weg letten (ja Inge ook), en of er geen tegenligger op dat smalle weggetje op ons toekwam. Steile weg omhoog, steile weg omlaag, en toen gebeurde het. Voor ons ging de weg over in een onverhard pad. Dat deed de spreekwoordelijke deur dicht. De auto op het zandpad gekeerd, 2 keer steken, voorzichtig, voorzichtig, en het hele parcours in omgekeerde volgorde teruggereden, tot de wegen weer wat breder werden. Toen was er behoefte aan koffie. Bij een cafeetje in the middle of nowhere parkeerden we en zagen enige beweging binnen.Men was de boel aan het schoonmaken. Een dame liep met een Spaanse dweil de plavuizen te dweilen, alhoewel ik de dweil niet heb horen praten; het kan ook een Portugese geweest zijn. Ik liep naar binnen en vroeg of ze geopend waren. De waard keek moeilijk, en zei keuken gesloten, koffie? Ik stond verbaasd over zijn inzicht waarmee hij had dedetecteerd dat het koffie moest zijn, hijzelf ook, en hij bracht ons twee abattonado's. Ons zandpadavontuur indachtig besloten we om op de bredere wegen te blijven, richting Spanje te rijden, naar Ayamonte om nog wat inkopen te doen. Eerst enterden we de Mercadona, een prachtige zaak met grote en brede sortering, ze hadden alles, maar ze hadden geen komkommers. Omdat we een bloemkooltje hadden genomen, en wij daar altijd een komkommertje bij snijden, waren wij genoodzaakt om 100 meter verderop naar de Lidl te gaan. Die had meer komkommers dan wij op konden, zodat we er maar één hebben meegenomen. Zij hadden echter geen gerookte Iberische ham, die we bij Lidl Portugal altijd namen, dus zijn we de Spaans-Portugese grens overgestoken en naar de Lidl in VRSA gegaan. Pakje ham gescooord, toetje vergeten, en naar Hotel Alba gereden. Onze volle boodschappentas leeggemaakt, handdoeken gepakt, en nog even bij het zwembad gaan liggen. Ik heb een nieuw boek uit de hotelbibliotheek gezocht, want het boek van Bob den Uyl heb ik uit. Ik heb lang staan zoeken, terwijl Inge al bruiner en bruiner werd, want zij had haar plekje al bezet. Het is een boek van Arthur Japin geworden, en ik plaatste mij naast Inge op een ligbed, nadat ik een parasol had opgericht. Er is maar één ding lastiger dan een parasol opzetten, dat is een klapstoel klaarzetten. Ik was aan het eind van mijn krachten door de noeste arbeid in de verzengende zon, zodat ik, toen ik mezelf geheel geïnstallerd had, met een zucht het boek kon openslaan. Het ligt vast niet aan Arthur's schrijven, maar na enkele bladzijden viel ik in een diepe, rustgevende slaap. Om drie uur maakte Inge haar snurkende echtgenoot wakker, want het was tijd om naar de Avenida te gaan.
Inge ging alcoholvrij, en ik nam een paar biertjes, en gekke Bruno de ober liep te roepen over de Warmoesstraat en Katendrecht. We hebben oppervlakkig over de toestand in de wereld gesproken en zijn om een uur of zes richting avondeten gelopen, dat we wel nog even moesten klaarmaken. Kipfilet, potato wedges en sla.
Ik besefte dat ik vandaag helemaal geen foto's heb geschoten, dus heb ik nog maar een foto van gisteren in Castro Marim bijgeplakt.
Morgen staat Cachopo op het program. Ik zal proberen daar zoveel mogelijk van te fotograferen.

Geschreven door John.en.inge.op.reis