Ook vandaag werden de verduisteringsgordijnen opzij getrokken, en we zagen dat het gedeelte van Monte Gordo waar wij normaal gesproken uitzicht op hebben in nevelen was gehuld. Dat was voor de eerste keer deze vakantie, althans voor zover wij dat hebben gezien. Maar het zat deze keer goed dicht. Om met Philip Geubels te spreken: Ik zag niks nie meer. Eerst koffie gezet op de van huis meegenomen Severin espressomachine, broodjes in de oven, en ontbeten. Toen mijn camera gepakt en het balkon opgelopen. Het werd al minder mistig. https://youtu.be/6zWh58_Rhko . Let in dit filmpje ook op het wasgoed, dat de locale bevolking aan een lijn tussen de bomen ophangt, Gelukkig trok de mist op, want Inge wilde beslist niet naar Spanje in de mist. Wij moesten daar naartoe om te tanken en boodschappen te doen, onder andere een klein cadeautje voor Fatima, die de 18e jarig is. Het tanken is in Spanje 30 cent goedkoper dan in Portugal, geloof ik. Even later was het zonnetje doorgebroken (krak!) en reden wij richting Espanha, zoals op de Portugese borden stond vermeld. Net vóór de brug over de Guadiana zagen wij aan de overkant van de weg dat er auto's door de politie aan de kant werden gezet. Inge zei dat ze haar identiteitskaart niet bij zich had en hoopte dat wij op de terugweg niet zouden worden aangehouden, en veroordeeld zou worden tot 140 uur taakstraf. Na het tanken en de boodschappen reden we terug, en ja hoor, ze stonden er nog. En ja hoor, we werden door een agent gesommeerd naar de kant te gaan. Daar kwam een vriendelijk lachende dame in burger naar onze auto, ik opende het portierraam en ze vroeg of ze wat vragen mocht stellen. Of ik toerist was, of ik met vakantie in Portugal was, wat het doel was om Spanje te bezoeken, hoeveel we daar besteed hadden, of de economie van Nederland nu op een hoog peil stond, Waar mijn woonplaats was. Vlaardingen (dat heeft ze niet opgeschreven) of de auto met Portugees kenteken was gehuurd, en of ik aan de universiteit had gestudeerd. Nadat ik haar had bevredigd met mijn antwoorden, wenste ze ons nog een prettig restant van de vakantie, met een prettig verblijf in Portugal, en opgelucht gingen we verder. Inge slaakte een zucht van verlichting, omdat ze aan de taakstraf was ontsnapt. De boodschappen werden, toen we in het hotel aankwamen, snel opgeruimd en we besloten naar het strand te gaan, omdat ik nog een zeeëgel voor mijn buurjongen Jens moest zoeken. Dat had ik hem beloofd, en we waren vandaag al op de helft van onze zes weken vakantie, dus ik moest nu toch wel eens voortmaken. Inge plaatste zich op het plankier op een zitplaats in de zon, en ik ging naar de waterkant. Normaal gesproken moet je uitkijken dat je niet op een zeeëgel trapt, maar na een half uur zoeken had ik, behalve wat schelpen, slechts één klein egeltje gevonden, ca. 3 cm inclusief stekels. Uitgekleed zou die 2 cm zijn. Toch later maar thuis in de afwasteil met zeepsop gelegd, want de eerste prioriteit is om ze van de verschrikkelijk penetrante stank te ontdoen. Toen ik weer bij Inge aankwam, liepen we richting Fantasy, waar we met Lenie hadden afgesproken, maar we zagen dat daar nog niemand zat. Wel zagen we Ko en Mieneke op het terras van Sol e Praia zitten, dus hebben wij ons bij hen gevoegd. Later zijn we naar Fantasy gegaan. Fantasy zal geloof ik met ingang van morgen gesloten zijn tot 6 januari, omdat zij een witte muur willen gaan verven. Zeker met een klein penseeltje, want dat duurt wel erg lang. Toen ik onze biertjes wilde gaan afrekenen, vroegen de Hollanders, of ik wilde vragen, welke kleur de witte muur zou worden. Ik vroeg het aan de Belgische uitbaatster, en ze zei dat ze na lang nadenken hadden besloten om de muur lichtgrijs te maken..........(!) Wij hebben nog wat boodschapjes gedaan, die we in Spanje niet hadden kunnen doen. Was ik thuisgekomen, en was de mayo vergeten. Dus ik weer naar de Spar, schuin tegenover ons hotel. Ik stapte de lift uit, en stuitte op Lenie en Aad, en Ton en Mary, die met Fatima in gesprek gingen. Op voordracht van Ton begonnen we "Zij leve hoog, zij leve hoog"te zingen, maar Fatima riep "No, no, tomorrow" Toen gingen de gasten naar hun kamer, en ik naar de kruidenier.
We hebben een heerlijke tonijnsalade gegeten, zelf gemaakt, met tomaat, augurk, mayo en uienringen, dat moeten we vaker doen.
Later kwam Lenie wat vaatwerk terug brengen, en vroegen we haar en Aad op de borrel. Ze kwamen eraan, en brachten hun eigen drank mee. We hebben een beetje zitten praten, en nadat ze later naar hun kamer waren gelopen (drie deuren verderop) Ben ik over dit verslag gaan nadenken.

Geschreven door John.en.inge.op.reis