Tot nu toe lijkt het alsof onze reis een aaneenschakeling van probleempjes is, die het hoofd moeten worden geboden. Dat lijkt zo, en dat is ook zo. Maar we blijven in vakantiestemming, hoor! Wat is er nu weer gebeurd. Na een goede nachtrust in onze tamelijk kleine kamer, wat blijkbaar bekend is van Holiday Inn Hotels, stapten we in de lift naar het ontbijt. In Frankrijk nog steeds met mondkapje op. In de ontbijtruimte hadden we een geweldige keuze: Er lagen 1 croissant, 1 pain au chocolat, 1 eitje, wat je zelf moest koken, 1 stukje stokbrood van 12 cm lang, en verder voldoende koffie, sap, jam, kaas en worst, ypoghurt en coenflakes. Het wachten was op aanvulling van de schaarse produkten, maar toen ik, na relaxt een tijdje te hebben gewacht uiteindelijk maar eens naar de dames, die in een apart hokje gezellig zaten te kwebbelen, ben toegelopen om hen van het verschrikkelijke tekort aan voedsel op de hoogte te brengen. O, zei er een, mijn collega is dat aan het regelen. Inderdaad kwam de collega na een tijdje met 2 kersverse, warme croissants aan, die al weer snel uit de bakken waren genomen. De collega verliet de zaal en kwam na een tijdje (wij waren al klaar met eten) zowaar met nóg een croissantje aangelopen. Ik vroeg mij af of ik ze zou vragen of ze het belangrijker vonden om 'savonds niet met een overschot van twee croissantjes te zitten dan dat hun gasten om zouden komen van de honger, maar ik dacht nee, relax, je hebt vakantie. We hebben de twee collegae dus maar een prettige dag gewenst, en zijn onze bagage gaan pakken, zijn uitgecheckt en onze tassen in de auto gaan proppen, waarna we de Tomtom hebben ingesteld op Honfleur. Dat bleek via de tolweg te kunnen, en omdat we de badge nog eens wilden proberen wanneer die op een andere plaats was bevestigd, hebben we de badge op een andere plaats bevestigd. En vol goede moed en met een volle maag reden we het drukke Amiens uit. Via de tolweg, tweemaal bij de tolpoortjes opgereden tot de slagboom, maar de badge reageerde niet, en er verscheen een kaartje uit de paal, net als gisteren. We hebben die maar met de credit card betaald, dat zou anders toch hebben moeten gebeuren, maar nu wel tegen een iets hoger tarief. Vanmiddag even bellen dacht ik, maar het telefoonnummer werkte niet, dus het werd een e-mail. Het antwoord laat nog op zich wachten. Via de Pont de Normandie, een hele hoge TOLbrug, weer geen reactie, kwamen we in het pittoreske Honfleur aan. Het adres van het hotel op de website klopte niet, maar we vonden het Golden Tulip een paarhonderd meter verder. Grote, ietwat gedateerde maar wel schone kamer, met terras, en ligbad. En het hotel had een zwembad, maar ik heb geen zwembroek ingepakt, en ik heb niet gevraagd of ik in Adamskostuum te water mocht. Volgende keer misschien.
Het werd hoog tijd om Honfleur te enteren, zoals we dat een jaar of 38 geleden al eens hadden gedaan. Er stond weinig wind, en in de zon was het zowaar warm, Het oude vissersplaatsje was geen snars veranderd, het was nog een visschersplaatsje, wel toeristisch, met de oude karakteristieke huizen aan de haven, die nu, in tegenstelling met 38 jaar terug, vol lag met fraaie zeiljachten. Nadat we wat rondgelopen hadden, zagen we onder een van de karakteristieke huizen een karakteristiek terras, en we besloten een glaasje witte wijn te bestellen. Eén glaasje per persoon, hè, we moesten nog teruglopen.
De wijn smaakte goed. Naast ons zaten een Franse Monsieur en een Franse Madame, en we raakten aan de praat. Zij zaten een Crêpe te eten, hij met Calvados en zij met Grand Marnier, beide geflambeerd (de crêpes dan) Ze zeiden dat het voortreffelijk was, wat ons deed besluiten om er ook een paar te bestellen, hij met Calvados en zij met Grand Marnier. Het Franse stel waren het eens met onze keuze, en Monsieur zei zelfs dat onze keuze voortreffelijk was. De ober flambeerde de crêpes, maar daar zag je niets van in de zon. En wij, op onze beurt beaamden dat de smaak ook geweldig was. Toen onze pannenkoeken en druivenlimonade op was, hebben we nog wat door het stadje gewandeld, langs de havens geslenterd, en op een bankje gezeten. Toen terug naar het hotel, en een hotel voor morgen besproken. Dat had Rennes moeten zijn, maar een hotel met onze voorkeuren bleek vooréén nacht 340 euro te moeten kosten, en dat terwijl je het grootste gedeelte met je ogen dicht ligt. Omdat ik had besloten mij niet meer door een Fransman in de maling te laten nemen, hebben we ons op Le Mans gefocust, maar het werd uiteindelijk Saint-Saturnin, even boven Le Mans. Staat al in mijn Tomtom, en er gaat geen TOLweg heen.

Geschreven door John.en.inge.op.reis