Vandaag zijn we drie weken van huis. Dat we voor de kathedraal van Reims stonden, is 21 dagen geleden. Bijna niet te bevatten, het voelt véél langer. Van heimwee is echter nog geen sprake, al had ik mijn gitaar mee moeten nemen. Ik mis de dagelijkse (vergeefse) pogingen om een beetje vooruitgang te boeken in het gitaar spelen. Maar verder hebben wij het hier in MG prima naar ons zin. Als doorgewinterde hangouderen maken we de plaatselijke horeca onveilig, en het is prachtig weer. Hedenmiddag hebben we bij eb een strandwandeling langs de vloedlijn gemaakt, richting VRSA, tot voorbij waar de meeste gasten komen, en hebben gebiologeerd naar de branding zitten turen vanaf het plankier. Heerlijk zonnetje, en niets dan stilte, op het geluid van de golven na, en natuurlijk het gekrijs van een enkele meeuw. https://youtu.be/go68Dme9fJU https://youtu.be/PTl1cM30tXU
De afgelopen dagen hebben wij ons vrij koest gehouden, zijn even naar het grote winkelcentrum van Porta Nova geweest, hebben wat door Ayamonte, helemaal in Spanje geslenterd, en is Inge naar de kapper geweest. Ik heb, terwijl ze gekortwiekt werd, even informatie ingewonnen bij de rollatorverhuurder, voor het geval dat Lenie, die volgende maand hierheen komt, wat ondersteuning nodig mocht hebben. Ook hadden we gehoord dat Rui de Fadozanger een dezer dagen zou optreden in Hotel Alcazar. Dus ik langs Alcazar, voor informatie, want we wilden wel weer eens naar het optreden van de man van onze appartementenverhuurster. Bij de hotelreceptie vroeg ik of Rui hier zou optreden. De receptioniste zei 'gisteren' . Verdorie, dacht ik, wéér misgelopen. Ik vroeg haar wanneer hij weer zou komen optreden. Het antwoord viel mee. Ze zei "elke woensdag"!
Dat het niet elke dag mooi weer is, bleek van de week. Uit het niets kwam de hemel naar beneden, waardoor de straat geheel onder water kwam te staan: https://youtu.be/zAaAH2PF7KA Maar zo snel als dat opkwam, verdween het ook weer, waardoor wij in de gelegenheid kwamen om weer niets te gaan doen. "Dolce Far Niente" zeggen de Italianen, zegt men, maar ík heb ze dat nooit horen zeggen.
Evelinho van de Gele Stoeltjes heeft een Nepalees hulpje, maar voor slechts twee maanden. Hopelijk krijgt Evelinho's been een beetje rust. De grote drukte is hier een beetje voorbij, veel ondernemers nemen zelf wat vakantie, al is het nu, in het weekend wel weer wat drukker met Spanjaarden. Wij blijven in afwachting van de Spaanse Tsunami met de kerst en jaarwisseling. Voordat het zover is, laat ik nog wel iets van me horen.

Geschreven door John.en.inge.op.reis